این جیغ بنفش علامت ترس است
وقتی به قول خارجیها قرار باشد
فردی همۀ تخممرغهایش را درون یک سبد بگارد، خواهناخواه این خطر
را برای خودش ایجاد کرده است که سبد از دستش بیفتد و همه تخم
مرغها با هم بشکند.
حالا حکایت دولت محترمی است که اصرار
دارد با شعار تدبیروامید شناخته شود حتی اگر عملاً نه امیدی به
مردم داده باشد و نه تدبیر موثری برای اداره امور کشور به کار
برده باشد.
دولتی که میخواهد دولت راستگویان باشد، از
همان روز نخست دل به فضای مجازی بست تا با معجزۀ گوشیهای هوشمند و
نرمافزاری خارجی ارتباط، هم به مسند قدرت برسد و هم اهداف
اعدالیون و اصلاحطلبان را محقق کند.
این محاسبات غلط سبب شد
تا پیروزی میلیمتری در انتخابات ریاستجمهوری که حاصل اشتباهات رقبای حسن
روحانی بود، به پای استراتژی فضای مجازی اعتدالیون و اصلاحطلبان
نوشته شود.
همین نگاه ناصحیح موجب شد تا ماهها پیش از برگزاری
انتخابات مجلس، بر طبل پیروزی اصلاحات و اعتدال کوبیده شود و نهایتاً
هم عدم توفیق آنها در به دست گرفتن دست کم نیمی از کرسیهای مجلس
شورای اسلامی، در رسانههای زنجیرهای سانسور شد.
البته این
اتفاقات هم سبب نشد تا دولت اعتدال، نگاهی اعتدالگونه به فضای
مجازی داشته باشدو بههمین سبب بخشی از حامیان دولت، اکنون در حال
فضاسازی در ارتباط با فعالیت منتقدان حسن روحانی در تلگرام و دیگر
عرصههای فضای مجازی هستند.
آنها با جیغ بنفش هشدار میدهند
که جناح رقیبشان در فضای مجازی فعال شده است؛ چنانکه گویی هم اینترنت
از املاک پدری ایشان است و هم واقعاً آنها به واسطۀ این فضا به مسند
قدرت دست یافتهاند.
البته نمیتوان اثرگذاری فضای مجازی بر
افکار عمومی را کتمان کرد اما قاعدتاً رفتارهای اشتباه دولت یازدهم
در بعد معیشتی، سیاست خارجی و البته فضای مجازی و شبکههای اجتماعی و
نرمافزارهای ارتباطی، آن قدر موجب ایجاد مشکل برای مردم شده است
که حتی اگر همه کانالهای تلگرامی حامیان اصلاحات و اعتدال هم به میدان
بیایند، این نمرات منفی از ذهن مردم پاک نخواهد شد.
به
علاوه باید از خاطر نبریم که اینترنت و فضای مجازی به هیچ فرد و گروه
خاصی تعلق ندارد. اگر بنا باشد تا زیادهخواهی و افزونطلبیهایی
که حامیان دولت در عرصه رسانه، هنر و مانند آنها دارند، در
فضای مجازی هم ادامه یافته و با چاشنی تنگنظری مخلوط شود، دیگر
چگونه ممکن است همان اثرگذاری نهچندان شدید به داد حضرات
اعتدالی برسد و به زعم خودشان برایشان پیروزی ناپلئونی بیافریند؟
آنچه
مسلم است دولت نیازمند ترمیم نگاه خود به فضای مجازی است. کسانی که
پشت قیافههای فیلسوف مانند خود پنهان شده و از ورای تئوریهای بعضاً
عجیب، برای دولت یازدهم نسخه میپیچند باید قبول کنند که
نمیتوان بخشی از جامعه را از رسیدن به محصولات فناوری منع کرد. البته
این همان چیزی است که حامیان دولت برای دفاع از اینترنت بدون سانسور
بر زبان جاری میکردند! حال اما مشخص نیست در بر روی کدام پاشنه
چرخیده است که حضور جریان رقیب سیاسی دولت یازدهم در فضای مجازی،
موجب بلند شدن صدای هشدار و جیغهای بنفش شده است.
یقیناً
هماهنگی میان ادعا و آنچه در عمل اتفاق میافتد، کاری بش دشوار و
خارج عهده عموم افراد است اما دست کم میتوان تلاش کرد تا
وعدهها و حرفهای اولیه از یاد نرود.
متأسفانه چهرههای
شناختهشدهای که در دوران تبلیغات انتخاباتی، ژست آزادی بیان
گرفتهاند امروز با صدای بلند هشدار میدهند که وامصیبتا!
رقبای ما هم وارد فضای مجازی شدهاند و در شبکههای اجتماعی فعالیت
میکنند!
اگر چه دشوار است اما بد نیست برای تغییر ذائقه و
استراحت مزاج هم که شده، کسانی که لغات اصلاح و اعتدال را دائماً بر
زبان جاری میکنند، گاهی به ادعاهای خود نیز در عمل پایبند
باشند تا بیش از گذشته، پایگاه مردمی خود را از دست نداده و
موجبات یأس عموم جامعه از خود را فراهم نکنند.
تمامیتخواهی ،
یک پدیدۀ مذموم است و کسی نمیتواند آن را دست کم در ظاهر
تأیید کند. حال اما مشخص نیست اصلاحطلبان و حامیات دولت یازدهم با
چنین روحیهای چگونه میخواهند فعالیت خود در فضای مجازی را
ساماندهی کنند در حالی که کمتر از ۱۱ ماه تا انتخابات ریاستجمهوری
دوازدهم باقیمانده و انبوهی از وعدههای عمل نشده، روی دستشان
مانده است.