حسینیان زمان، بی‌سر خدا را ملاقات می‌کنند!

شهادت هنر مردان خداست. مردانی که این روزها تمام قد و با تمام وجود در مقابل دنیای مدرن جاهلیت ایستاده‌اند و گوش‌جان حق‌جویان را با ندای لبیک یاحسین(ع)، از همیشه تاریخ آشناترکرده‌اند. آری امسال مدافعان حرم عاشورایی‌ترین محرم سال‌های بعد از دفاع مقدس را رقم زدند.

جایی که طی ۲۹ روز ۵۰ نفر از مدافعان ایرانی حرم آل‌الله خود را به قافله شهدای کربلا رساندند. و در این میان مجاهدان افغانی و لبنانی وعراقی نیز در بزم عاشقان ثارالله(ع) خوب درخشیدند و صفحه تاریخ را با خون خود رنگین کردند. این گونه بود که جوانان دلباخته سالار شهیدان(ع) و فرزندان معنوی امام‌خمینی(ره) که درگهواره‌خفتگان روزهای انقلاب بودند، در دفاع از جبهه جهانی مقاومت بال در بال ملائکه دادند و در جوار حرم شریف حضرت زینب کبری(س) به خیل شهدای کربلایی پیوستند. همان‌‌هایی که به برکت خونشان اکنون محور مقاومت همچنان پا بر جاست و انگشت حیرت در دهان ماتم‌زدگان آمریکایی مانده است.

در این نوشتار به سیاق چند هفته‌اخیر یادی می‌کنیم از شهدای مدافع حرم تا دل‌های بی‌قرار مبارزه با شمرهای زمانه تسکین یابد تا روز موعود فرا رسد، ان‌شاءالله.

روز بیست‌وپنجم محرم، تشییع پیکر بی‌سر یک مدافع حرم خبری بود که روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت. شهید سید محمد مصطفوی همزمان با ایام تاسوعا و عاشورای حسینی در جریان عملیات محرم و در محور حلب به شهادت رسید و داعشی‌ها سر این شهید را همچون مولایش حسین علیه‌السلام از بدن جدا کردند. سید محمد۲۰ ساله، مهندس عمران و شهرسازی از بسیجیان گردان ۱۶۵ امام حسین و اهل شهرستان بهار است که حالا نه تنها زمینیان بلکه آسمانی‌ها هم به حال او غبطه می‌خورند.

شهید مصطفوی در بخشی از وصیت‌نامه خود آورده است: دوستان عزیز شما را قسم به خدا که راه امام حسین(ع) را که راه عاقبت به خیری و مهمترین کار است را ادامه دهید. حسین گونه زندگی کنید که تمام عاقبت به خیری در همین راه است و همیشه یاد و خاطره شهدا را زنده نگه دارید چون شهدا همیشه زنده‌اند و من وجود آنها را در زندگی خود همیشه احساس می کردم.

در همین روز تشییع پیکرمطهر مدافع حرم دیگری در تهران مخابره شد. در خبرها آمده بود که: پیکرشهید محمدحسین خانی، ابتدا در شهرک شهید محلاتی تهران تشییع شده و پس از انتقال به بهشت زهرای تهران و تشییع از مقابل خانه ی شهید، در جوار مزارِ عموی خود که از شهدای سال های دفاع مقدس است، تا به خاک سپرده می‌شود.

خبر شهادت ۳رزمنده و دلباخته اهل‌بیت علیهم‌السلام در جبهه‌های آخرالزمانی شامات در همین روز اینگونه در رسانه‌ها مخابره شد: «میثم مدواری، علی تمام‌زاده، سید اسماعیل سیرت نیا سه تن از مجاهدان اسلام بودند که در راه دفاع از حرم حضرت زینب(س) به شهادت رسیدند و به دیدار مولایشان شتافتند.»

یکی از دوستان شهید حجت‌السلام تمام‌زاده می‌گوید: او توسط شهید ابوحامد که در لشگر فاطمیون فرمانده بود به سوریه رفت. البته وقتی فهمیدند ایرانی است عذرش را خواستند و به کشور بازگشت تا اینکه ابوحامد کار‌های اداری شهید تمام زاده را انجام داد و به طور رسمی به این لشگر پیوست.

روز بیست‌وششم محرم بود که وصیت‌نامه فرمانده گروهان علی‌اکبر(ع) فاطمیون روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت. شهید مهدی صابری که پدرش درباره او می‌گوید: «یک تنه هرکاری انجام می‌داد به قول معروف همه فن حریف بود، از آشپزی در هیئت گرفته تا کارهای امدادی، فنی، مخابراتی و اقدامات تخصصی ِ عملیاتی. همیشه سنگ تمام می‌گذاشت برایش فرقی نداشت کجا کار می‌کند با کدام تیم شریک است یا کاری که می‌کند چه چیزی است. هرجایی که بود بهترین بود. بعد از شهادت او، سنگینی ِ جای ِ خالی‌اش روی دوش خیلی‌ها حس شد.» وصیت‌نامه این شهید که خود روضه‌ای است برای اهلش، بر حجاب و صبرتاکید دارد.

«محمد طحان از مدافعان حرم به شهادت رسید» عنوان خبری بود که در رسانه‌ها در روز بیست‌‌وششم محرم منتشر شد. مسئول روابط عمومی و تبلیغات سپاه قائم آل‌محمد(عج) استان سمنان در این باره گفت: «سرگرد پاسدار محمد طحان یکی از مدافعان حرم حضرت زینب(س) اعزامی از تیپ ۱۲ سپاه قائم آل محمد(عج)‌استان سمنان در سوریه به شهادت رسید.» وی افزود: «شهید طحان، در جریان عملیات مستشاری در منطقه حلب حضور داشت.»

روز بیست‌وهفتم محرم، شهیدی مهمان شهید دیگر شد. پیکر بی‌سر شهید میثم مدواری، پس از تشییع در محله‌ی خود(ویلاشهرِ کرج)، به بهشت زهرای تهران منتقل شد تا در مکانی که قبل از شهادت، به دوستانش سفارش کرده بود - در قطعه‌ی ۲۹ بهشت زهرا و کنارِ مزار برادر شهیدش مسعود- بیارامد.

خبر تشییع چهار شهید مدافع حرم در قم در روز بیست‌وهشتم محرم روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت. در این خبر آمده بود که: «شهیدان محمد رضا احمدی و جواد اکبری از نیروهای لشگر فاطمیون و نیز سرتاج خان و نوید حسین از اعضای تیپ زینبیون فردا در قم تشییع خواهند شد.»

پیکرهای پاک شهیدان علی رحیمی و سید علی عالمی از شهدای مدافع حرم حضرت زینب(س) بعد از ۱۴ روز از تاریخ شهادتشان، بیست‌ونهم محرم با طواف در حرم مطهر رضوی در قطعه شهدای فاطمیون مشهدالرضا آرمیدند.

مهمانی در روزهای محرم در گلزار شهدای بهشت‌زهرا(س) خبری بود که مشرق اینگونه قلمی کرد: «هفته‌ی پایانی محرم الحرام ۱۴۳۷ قمری، مصادف بود با تشییع و تدفین چندین مدافعِ حرمِ زینبی در بهشت زهرای تهران. مردانی که در عملیات محرم خلعت شهادت پوشیدند و در آخرین روزهای محرم میهمان عزیزان خود شدند. مردانی که بدن هایشان از آتش مزدوران سعودی و پیروان اسلام آمریکایی سوخت اما پای امان‌نامه‌ی شرک و نفاق را امضا نکردند. مردانی که همه در این قاب، به ثبت رسیده‌اند و امروز، کم تر از ۱۰ روز است که در بهشت زهرای تهران، پای سفره‌ی «سیدالشهدا(صلوات الله علیه)» نشسته اند:روح الله قربانی بالای سر رفیقش «رسول خلیلی» آرمید و حالا یک ردیف سه تایی از تخریب چی‌های مدافع حرم، در قطعه ی ۵۳ به انتظار مولایشان نشسته اند: میثم مُدواری به فاصله‌ی ۱۰ ردیف از مزارِ برادر شهیدش مسعود مُدواری استقرار یافت. مسعود ۲۹ سال قبل به جمع شهیدانِ نهضت روح الله ملحق شده بود. محمد حسین محمدخانی بالای سر عمویش ولی الله محمدخانی قرار گرفت. عمویی که ۳۰ سال قبل، در عملیات والفجر۸ بال در بال ملائک گشوده بود.»

موعد آسمانی شدن ۴تن از بسیجیان تهرانی در مبارزه با جاهلیت مدرن، روز آخر محرم بود. روزی که تعداد شهدای مدافع حرم ایرانی به عدد ۵۰ در بیست‌ونه روز محرم رسید. در خبرها اینگونه آمده بود که: «محمد رضا دهقان، سیدمصطفی موسوی، احمد اعطایی، مسعود عسگری که دو تن از این شهیدان، متولد سال ۱۳۷۴ بوده و با بیست سال سن، جوان ترین شهدای مدافع حرم ایرانی به شمار می روند در سوریه، کربلایی شدند.»

حال و هوای قلم در این روزها هوای راوی فتح می‌کند آنجا که نوشته بود: «می‌خواهم در رثای شما ای کبوتران خونین بال دل حرم أمن مرثیه‌ای بسرایم اما کلام زمین‌گیر است و کبوتر شکسته بال من نیز آسمان را تنها در خیال می پرورد. کلام اسیر قفس ماهیات است و عقل اسیر دام کلام و آن جا که شما بال کشیدید پر جبرائیل عقل می سوزد آن جا جزء نبیّ عشق را بار نمی‌دهند و جز او و اوصیائش یعنی آنان که ضمیر نسبیت را به آسمان اطلاق پیوند می‌دهند دیگر کیست که بتواند بر معراج انقطاع کامل پای نهد و چشم دلش به ضیاء نظر به غیبت‌الغیوب ذات نور یابد و این چنین از صدرالمنتهی اسماء و صفات در گذرد و به معادن پنهان عظمت اتصال یابد و روحش به ذات عزیز قدوس تعلیق پیدا کند. نه تنها آن کس از رثای شما ای کبوتران خونین بال حرم امن بر می‌آید که بتواند کلام را بر بال عشق بنشاند و به معراج برد و اگر این چنین است بگذارآن یار غائب مرثیه خوان شما باشد که جز او هیچ تلاونده‌ایی راهای آسمان را نمی‌شناسد.»