داستان خاله خرس‌ها در جمهوری اسلامی
پایگاه خبری «بهار نیوز» بعد از برگزاری مراسم روز جهانی قدس، ذیل عنوان «عکس خاص خبرگزاری اصولگرا از روز قدس!» نوشته بود: «نمایش برخی دختران و زنان با وضعیت ظاهری خاص از شگردهای همیشگی رسانه‌های اصولگرایان در انعکاس راه‌پیمایی‌های روز قدس یا ۲۲ بهمن است. برای مثال به عکس زیر از راهپیمایی روز قدس که توسط خبرگزاری فارس منتشر شده توجه کنید! آنگونه که در عکس دیده می شود، نفر سمت چپ حتی روسری خود را هم روی شانه انداخته است! ظاهرا ماه مبارک رمضان هم هست و این سه خانم آنگونه که روی پلاکاردهایشان نوشته شده فرزندان رمضان هستند که از تحریم هم ترسی ندارند.»
«بهارنیوز»، در واقع پایگاه خبری روزنامه «بهار» است که پس از چند بار توقیف دوباره روز ششم آبان ماه ۱۳۹۲ توقیف شد. دلیل توقیف این روزنامه انتشار یادداشتی به قلم «اصغر غروی» با عنوان «امام؛ پیشوای سیاسی یا الگوی ایمانی؟» بود که جایگاه امامت را زیر سوال برده بود.
غرض از پرداختن به این موضوع، شرح عملکرد برخی رسانه های اصولگرا بود که برخی اقدامات غیر قابل توجیهشان حتی داد رسانه هایی با مختصات «بهار» را نیز درآورده که عمدتا هم از بودجه نهادهای انقلابی ارتزاق می کنند. البته سردسته اجرای چنین رویه اشتباهی قطعا رسانه ملی است که در ایام خاص برای مثلا تولید مشروعیت فراگیر! تمام ارزشهای تولید کننده آن مشروعیت را نیز به لجن می کشد.
چنین رویه ای دقیقا مصداق عملی ضرب المثل دوستی خاله خرسه است که ماهیت آن نیز عبارت است از مشروعیت بخشی به جرم بی حجابی که در قانون مجازات اسلامی برای آن حد تعیین شده و نیز تبدیل مجرمین بی حجاب به الگوهای تقدیس شده در جامعه اسلامی!
شاید چنین خط مشیی در لبنان با جامعه ای دارای ۱۸ طایفه که هیچ یک در اکثریت نیستند برای نمایش مشروعیت حزب‌الله در بین اقشار مختلف مثمر ثمر باشد، اما نکته اینجاست که در لبنان طیف های بی حجاب به نمایش درآمده در رسانه‌ها از دیگر مذاهب این کشور هستند نه شیعیان. مضاف بر این که در لبنان نه حزب‌الله عهده دار مطلق حاکمیت است و نه آنکه حکومت لبنان مدعی اجرای احکام شریعت اسلام مستقر شده است.
دوستی خاله خرسه اینجا در مورد رسانه ملی و برخی رسانه‌های مدعی اصولگرایی عینیت پیدا می کند که این جریان، با کوته بینی زاید الوصف خود یک بی حجاب که معلوم نیست نماینده چه نسبتی از هم مسلکان خود در جامعه است را در یک مراسم خاص نظیر رای گیری یا تظاهرات روز قدس به نمایش می گذارد تا وفاداری این قشر به نظام اسلامی و جمهوری اسلامی ایران را به نمایش گذاشته باشد. غافل از اینکه ظاهر فرد مذکور حکایت از بی اعتقادی صاحب آن به اصلی ترین ارزشهای حاکم در جمهوری اسلامی ایران است که چند صد هزار شهید برای اعاده و تثبیت آن تقدیم شده است!
معنی دقیق تر این تعابیر این است که جریان رسانه‌ای مورد نظر ما ، چهره ای سکولار از نظام جمهوری اسلامی به نمایش می گذارد که در هر کشور مثلا اسلامی دیگر که انقلاب هم در آن اتفاق نیفتاده وجود دارد.
یک بعد دیگر دوستی خاله خرسه در این مسئله نمود پیدا می کند که جریان متحد رسانه ملی و برخی رسانه های مدعی اصولگرایی با دست آویز قرار دادن جذب حداکثری، چنین اشتباه فاحشی را در حق جامعه اسلامی مرتکب می شوند. حال آنکه محمل جذب بی حجاب‌های مجرم، اقدامات توامان ایجابی و سلبی تعبیه شده در قانون عفاف و حجاب است نه تأیید بی‌حیایی بی‌حجابان در رسانه‌های جمعی. این درحالی است که تاکنون نه دولت ها اساسا اعتقادی به اجرای این قانون در بعد ایجابی داشته اند و نه قوه قضائیه و نیروی انتظامی برخورد مجرمانه شایسته با این پدیده خانمان سوز نموده‌اند.
اشتباه بزرگ ائتلاف رسانه های مدعی اصولگرایی و رسانه ملی در حالی بیشتر ملموس می شود که همین جریان با کار مستمر فرهنگی در کنار انجام وظیفه سلبی ناجا، مجرمانه بودن اعمالی نظیر نشستن دو نفر روی صندلی جلوی خود رو و عدم استفاده از کمربند ایمنی را تبدیل به یک فرهنگ عمومی در جامعه نمودند که امروز تقریبا هیچ راننده ای از آن تخلّف نمی‌کند.
آنچه داد «بهار» را نیز درآورده، بخشی از یک سناریوی تلخِ پیچیده و چند وجهی است که توسط برخی دستگاه‌های حکومتی و رسانه‌های تابع آنان دانسته یا ندانسته برای ذبح شعائر دینی و ارزش های اسلامی و در یک جمله آندولوسیزه کردن جمهوری اسلامی ایران در جریان است.
و مخلص کلام اینکه نمک گندیده نمی تواند، چیزی را از فساد حفظ کند.
فرشاد اشتری