سوء استفاده از روایت در توجیه فساد هلاکت‌بار

مادر بزرگ مرحوم ما یک بیت شعر بلد بود که آن را در مناطق بی در و پیکر و جاهایی که سگ صاحب خودش را نمی شناسد قرائت می کرد: «ز اسباب حجره درش مانده باقی / ز غارتگری ها گرش مانده باقی»

گمان ما بر این است که بیت بالا هرچند در ردیف اشعار «فولکلور عوامانه» قرار می گیرد اما ناظر به وضع و فعل حال سازمان غارت شده صدا و سیما ست که نام جمهوری اسلامی ایران فقط بر درگاه آن آویزان است. 

«ضرغامی» هم در روزهای آخر عمر کاری اش افسار قاطر چموشی را که دیگر تحت امرش نیست به بقایای عقب مانده لشکر غارتی سپرده که در حکم همان «گر» در مصراع دوم شعرما ایفای نقش می کنند.

عقب مانده هایی که برای جبران خسارت در سوراخ شبکه های سیمای جمهوری اسلامی ایران جا خوش کرده‌اند و برای جبران عقب ماندگی خود سخت در تلاشند.