شنبه, ۲۱ شهریور ۱۳۹۴، ۰۶:۱۰ ب.ظ
قانون؛ از خیابان اندرزگو تا میدان خراسان....!
پرده اول
پنجشنبه شب ساعت ۱۹ پای تلویزیون برای پیگیری خبرهای روزانه از دریچه رسانه‌ملی بودم که گوینده خبر در ابتدای خبرها از دور دور زدن نیمه‌شب‌های جماعت نوکیسه در خیابان‌های بالای شهراز جمله خیابان اندرزگو ونیز به بهانه ورزش برنامه رقص جمعی و مختلط در پارک‌ها خبر داد و در مشروح خبر نیز ضمن مصاحبه با برخی از این بچه پولدارهای بیعارو پیگیری‌های بعدی از نهادهای نظارتی این‌طور نشان داد که اهالی عیش نیز فهمیده‌اند در برخی از ساعات در تهران می‌توانند هر غلطی که می‌خواهند بکنند.
رقصیدن در پارک‌ها با پخش موسیقی مهیّج آنچنانی به بهانه ورزش آن‌هم در روز روشن خبر دیگری بود که رسانه‌ملی با نگاه انتقادی به آن پرداخت. اینکه چطور می‌شود در اماکن عمومی و به صورت دسته‌جمعی رقصید و کک کسی هم نگزد(!) سؤال بی‌جوابی بود که خبرنگار نیز در آن مانده است!
پرده دوم
قانون گریزی جماعت نوکیسه و زیرپا گذاشتن علنی و قلدرانه قانون و شرع بدجوری ذهنم را به خود مشغول کرده بود. از خانه زدم بیرون هنوز چند دقیقه‌ای نگذشته بود که دیدم نیروی انتظامی با قدرت با متخلفین موتورسوار برخورد می‌کند و بارکش نیروی انتظامی پُر است از موتورهایی که تخلفشان نداشتن کلاه و یا مدارک و ... بود.
صاحبان برخی از این موتورها با التماس از این می‌گفتند که با این دوچرخ قوت خانواده چندنفری خود را در می‌آورند و با توقیف چند روزه این مرکب نان‌رسان خانواده، زندگی پرتلاطمشان، دچار شوک می‌شود و به قول همین افراد شندرغاز درآمدشان با این اعمال قانون بر باد رفته است. ولی آنچه در برابر اعمال قانون به جایی نمی‌رسید دادوهوار همراه با التماس این جماعت متخلف در میدان خراسان بود.
پرده سوم
همان شب و در ساعات پایانی؛ با مشاهده قانون‌شکنی مکشفه‌های دوچرخه‌سوار در لابه‌لای درختان دریاچه چیتگر در کنار ایستگاه ماموران محافظ قانون و اخلاق به این نتیجه رسیدم که برای اعتراض به این همزیستی مسالمت‌آمیز هم که شده سری به چاردیواری برادران ناجا بزنم.
در کنار درب ورودی با یکی از همین برادران مواجه شدم.
بعد از سلام‌وعلیک از وضعیت نابهنجار گعده‌های مکشفه‌ها در گوشه‌گوشه پارک و همچنین جولان دوچرخه‌سواران بی‌حجاب و دهن‌کجی به قانون این جماعت بی‌حیا گلایه و از بی‌تفاوتی ناجا نسبت به این وضعیت شکایت کردم. در پاسخ،مأمور(به قول بچه‌ها آقا پلیس بیدار) از جولان دوچرخه‌سواران در پارک هم اظهار بی‌اطلاعی کرد(!) بعد از اعتراض جدی‌ام به این جمله اکتفا کرد که پیگیری می‌کنم.
البته بعد از گذشت چند ده دقیقه‌ای هیچ اتفاق علی‌حده در پارک نیفتاد و همچنان متجریان به قانون، مشغول پرده‌دری بودند و اهالی قانون هم در همان به اصطلاح چاردیواری به سر می‌بردند!
پرده پایانی؛ نقطه سر خط
چند سالی است که بحث اهمیت برقراری امنیت روانی و اولویت آن بر امنیت فیزیکی در جامعه از سوی رهبرانقلاب و مراجع تقلید و حتی مردم در مناسبت‌های مختلف به حافظان امنیت در کشور گوشزد شده است.
از برخورد با کسانی که با زمین، کوه،جنگل و حتی دریا خواری و یا از کیسه بیت‌المال مسلمین به نان و نوایی رسیده‌اند و آروغ آن را در خیابان‌ها با دور دور کردن و بی‌حیایی زده‌اند تا کسانی که عامدانه با زیرپا گذاشتن قانون، با بی‌حجابی و جلوه‌گری در خیابان‌ها در مسیر تباهی خود و جامعه قدم بر می‌دارند. و امنیت و آسایش را نه تنها از آحاد مردم بلکه از خانواده‌ها که محوری‌ترین عنصر در یک جامعه دینی به حساب می‌آیند گرفته‌اند با شتاب جامعه را به سمت سقوط در پرتگاه هرج و مرج می‌کشانند.
حال اینکه چه شده است که حافظان امنیت در کشور تلاش دارند شیپور را آن هم با زحمت از قسمت گشاد آن بنوازند جای سؤال دارد. در جایی که اخلال‌کنندگان در امنیت اخلاقی جامعه مشغول جولان در خیابان‌ها و ویراژ دادن روی اعصاب مردم هستند.
حافظان امنیت در جای دیگری بساط قانون گرایی خود را پهن کرده‌اند. شکی در لزوم برخورد با قانون‌شکنان و قانون‌گریزان نیست. اما با توجه به امکانات و ظرفیت‌های ناجا باید بین آنها اولویت‌بندی کرد همانطور که رهبر معظم انقلاب در دیدار امسال خود با فرماندهان ناجا فرمودند، آنجا که بیان داشتند: مقابله با ناامنی‌های روانی در جامعه همچون نگرانی خانواده‌ها از حضور فرزندانشان در خیابان‌ها و بوستان‌ها به دلیل احتمال کشیده شدن آنها به سمت مواد مخدر و یا نگرانی از کشانده شدن جوانان به سمت فحشا و منکرات، بسیار با اهمیت‌تر از مقابله با ناامنی‌های فیزیکی است و باید با چنین ناامنی‌هایی به‌طور جدی مقابله شود.
