بفرمایید تلگرام و اینستاگرام اعتدالی!

فیلترینگ بی‌فیلترینگ!

این پیام سیاست‌های دولت تدبیروامید و سیاست‌های به اصطلاح اعتدالی آن است که به‌خوبی در جامعه داخلی و آن‌سوی آبها دریافت شده است.

در سایۀ لطف همین سیاست است که انواع و اقسام اطلاعات مسموم با حجم بالا به ذهن و روح مردم هجوم آوردند. این روزها انواع و اقسام مختلف از گروه‌های منتشر کنندۀ مضامین ضددینی در دسترس عموم قرار داشته و حتی بعضاً با انتشار در گروه‌ها، در معرض دید همگان قرار می‌گیرد بی‌آنکه کسی از آنها نظر بخواهد و بپرسد اصولاً علاقه‌ای به دریافت چنین مطالبی دارند؟

تحلیلی بر دیالوگ های مُنفصل حول برنامه خَندوانه: کسی در رسانه ملّی، جواب پَس نمی‌دهد!!!!

۱- آیت الله سید احمد خاتمی روز سه شنبه ۱۳ اردیبهشت ماه در گردهمایی بسیجیان کرمان در حسینیه ثارالله این شهر، تغییر فرهنگ عمومی خانواده را نتیجه تلاش دشمن برای تغییر ریلِ سبک زندگی قلمداد کرد که از مصادیق آن عادی شدن اختلاط محرم و نامحرم عادی است. وی با اشاره به زندگیِ پسرانِ یکی از دانشگاه ها در خوابگاه دختران، و توجیه رییس دانشگاه مبنی بر لزوم تعامل و تفاهم پسر و دختر ، مجددا اختلاط محرم و نامحرم را مصداق تغییر ریل و یک ضد ارزش قلمداد کرد.

گاماس‌گاماس روی خون شهدا!

۱-«شب کوک» و پس از آن «سه شو» ، دو برنامه متفاوت بودند که در سال ۱۳۹۴ ، با نسبتِ متفاوت ، برای اولین بار ترویج موسیقی به شکل حرفه ای را از رسانه ملّی آغاز کردند. در این ۲ برنامه که احتمالا کیفیت وکمیّت آن معرف حضور اکثر مخاطبان هست، جوانان فعال در عرصه موسیقی در رقابت با یکدیگر، در یک مسابقه شرکت کردند و مهارت خود در خوانندگی را به آزمون گذاشتند.

به دنبال این سد شکنیِ بی سابقه، شاهد بودیم که موسیقی و نمایش خوانندگی در انواع مختلف آن به یکی از ارکان برنامه های طنز و بعضا هجو محورِ سیما در ایام نوروز تبدیل شد. تا جایی که رامبد جوان برای حفظ مخاطب و خارج کردن برنامه خود از یکنواختی، مسابقه لب خوانیِ افراد مشهور بر روی موسیقی خوانندگان را راه اندازی کرد و در این مسیر نیز هیچ ابایی از گفتن این عبارت که اقدامش یک تقلید محض از برنامه های غربی بوده نداشت. به دنبال «جوان» ، مهران مدیری نیز بخشی از برنامه دورهمیِ خود را که به صورت هفتگی پخش می شود، به خوانندگیِ زنده میهمانان خود در برنامه اختصاص داد.

فریدون در آینده ای نزدیک

فدای غربتت یابن الحسن ...

کاندید برتر.. (آقا جان شرمنده)

اینجا بهشت اپوزیسیون است!

اینکه حالا چه کسی اول شده و چه کسی آخر، فرع قضیه است و تنها خلاصه می‌شود در یک بازه زمانی چند ساله. اکثریت مطلق یا شکننده مردم، ممکن است چهار سال به یک جناح، نه بگویند و چهار سال دیگر به جناح مقابل، اما آنچه محدود به این دوره و آن دوره نمی‌شود، ایستادگی ملت، پای اصل نظام است.

این «ایستادگی» و این «اصل» نباشد، نه جناحی باقی می‌ماند و نه حتی دعوای جناحی! دیروز ملت، وظیفه خود را انجام داد و بار دیگر حماسه آفرید. امروز اما نوبت دولت است. دولت، دولت همه ملت است و باید برای همه ملت کار کند.

گمانم دو سال و نیم برتری دادن سیاست بر اقتصاد بس است. به چشم برهم زدنی، سال آخر فعالیت دولت اعتدال فرا می‌رسد و زودتر از آنچه فکرش را بکنی به خود می‌آیی و می‌بینی ماه آخر فعالیت دولت اعتدال سرسیده، هفته آخر، روز آخر، ساعت آخر.
فرض است بر دولت محترم که به جبران قصور و تقصیر این دو سال و نیم از دست رفته، به معنای درست کلمه تندروی کند در صراط وسط خدمت و راه میانه معیشت. در این حوزه، نقد دولت با هدف تسریع مقوله خدمت، نه‌تنها اشکالی ندارد، بلکه واجب است، لیکن طعنه‌هایی از این دست که «روحانی ۳ درصد بیشتر رأی نداشت و با حمایت من رئیس‌جمهور شد» یا «فرد مدنظر من ناطق بود که چون نیامد، مجبور شدم به روحانی بگویم بیاید» آن هم از سوی مدعیان حمایت از دولت اعتدال، واقعاً چه سودی برای دولت دارد، چه سودی برای ملت؟!

قدر مسلم من و ما منت منیت خود را بر سر این دولت نگذاشته و نخواهیم گذاشت، چه اینکه زودتر از جماعت مدعی اصلاحات، به فرد پیروز انتخابات ۹۲ تبریک گفتیم. ما اگر منتی هم بر سر دولت می‌گذاریم، «منت ملت» است؛ «منت همه ملت». حقا که شکر حماسه دیروز حاصل نمی‌شود الا با کار واقعی برای این مردم. کار واقعی برای این مردم یعنی کاستن از رکود و بیکاری، یعنی افزایش رشد اقتصادی والا اینکه آقای روحانی چند درصد رأی داشتند و با حمایت که رئیس‌جمهور شدند، هیچ موضوعیتی برای ملت ندارد. اگر آقای هاشمی، از دولت، سیاست – آن هم به معنای سیاست موسوم به بی‌پدر و مادر- می‌خواهد، ما همان را از دولت می‌خواهیم که ملت می‌خواهد.

می‌دانم فرض خنده‌داری است، اما فرض کنید چه در مجلس و چه در خبرگان، مردم حتی به یک اصولگرا هم رأی نداده باشند! اصلاً گیرم خود اصولگرایان هم به خودشان رأی نداده باشند! ما حتی در آن صورت هم باز از مردم خواهیم نوشت و غم و غصه‌هایشان. ما مردم را برای آن نمی‌خواهیم که چون دیروزی بیایند و به افراد مدنظر ما رأی بدهند و بعد بروند خانه‌شان، تا چهار سال بعد! ما مثل داعیه‌داران دروغین اصلاحات نیستیم که روزی مردم را تا عرش بالا ببریم و روز دیگر مدعی شویم مردم، لشکر قابلمه به دست فلان جناح هستند! و حتی برای مرگ موش هم حاضرند چند ساعت توی صف بایستند! ما البته مثل اصحاب منیت هم نیستیم که نتیجه انتخابات را فقط به شرط رأی دادن مردم به نامزدهای مدنظر خود قبول کنیم!

از سال ۸۸ حدود هفت سال می‌گذرد، اما مدعیان تقلب، حتی یک سند هم برای داعیه زشت خود ارائه ندادند! اولین انتخابات ریاست جمهوری بعد ۸۸، تنها یک اختلاف ناچیز، رئیس‌جمهور بعدی را معین کرد تا خدای خمینی و خامنه‌ای، حتی بدین سبب هم از این نظام الهی دفاع کند که اگر جمهوری اسلامی اهل تقلب بود، اینجا بسترش فراهم‌تر بود! چهار سال پیش در انتخابات همین مجلس فعلی، همه متوجه شدند که یکی از سران فتنه رفت و در فلان شهر، رأی خود را درون صندوق انداخت.

طرف اگر واقعاً قبول داشت که جمهوری اسلامی اهل دست بردن در آرای مردم است، آیا باز هم می‌رفت و رأی می‌داد؟! در همین انتخابات دیروز، نامزدی هم بود که در روزنامه‌اش بارها نظام را متهم به تقلب کرد! او نیز اگر واقعاً این اتهام را قبول داشت، آیا باز نامزد انتخابات می‌شد؟! آن هم با آن همه تبلیغ؟! اصلاً همین که BBC این رسانه روسیاه می‌آید و در اوج وقاحت، از مردم می‌خواهد به این افراد رأی بدهید و به این افراد نه، آیا فی‌حد‌ذاته بیانگر این مهم نیست که حتی از سوی دشمن‌ترین دشمن این نظام مظلوم هم، انتخابات کاملا پاک و مردمی برگزار می‌شود؟! اگر جز این بود، آیا باز هم رسانه‌هایی از این دست حاضر می‌شدند له یا علیه نامزدهای انتخابات موضع بگیرند؟!

راستی! اگر نتیجه انتخابات در نظام مقدس جمهوری اسلامی، از قبل معلوم بود، آیا رسانه‌های دشمن، باز هم حاضر می‌شدند این همه وقت، بلکه پول خود را خرج تبلیغ برای فلان لیست و ضدتبلیغ برای بهمان لیست کنند؟! آری! اگر خدا بخواهد، حتی پروپاگاندای دشمن هم با رفتار و گفتار خود، سندی مستند می‌شود من‌باب سلامت انتخابات در جمهوری اسلامی! از این حیث، جا دارد تشکر کنیم از رسانه روباه پیر که ناخواسته نشان داد هرچه درباره انتخابات‌های قبلی جمهوری اسلامی گفته، به شهادت موضع امروز خودش، فی‌الواقع هیچ نبوده الا دروغ!

حقا که خدا اگر بخواهد بطالین را هم مستخدم حرف حق می‌کند، اما حتی این مهم هم سبب نمی‌شود که در امر تأیید صلاحیت نامزدهای انتخابات، به گونه‌ای باز عمل کنیم که یک سوی انتخابات، دشمن قداره‌بند باشد! به جد بر این باورم جمهوری اسلامی «بهشت اپوزیسیون» است! طرف برداشته نظام را متهم به تقلب کرده، حال بی‌آنکه اندک عذری خواسته باشد، دو مرتبه شده نامزد همان انتخاباتی که مدعی تقلب در آن بود! واقعاً در جمهوری اسلامی «آزادی» نیست! «کیلومترها آن‌سوتر از آزادی» است که باید کلی فکر کرد و عنوانی برایش دست و پا کرد!
اینجا «معدن کرامت» است، تا آن حد که حتی از مخالفان هم دعوت می‌شود برای حضور در انتخابات!

اینجا اما هیچ کس گوش اصحاب «جانم فدای ایران» را نمی‌گیرد که «داعش ایران را تهدید کرده! حالا وقت جان دادن برای ایران است، در مقام عمل! بفرمایید جبهه شام!» جان دادن برای ایران در مقام عمل اما کار هر کسی نیست! جنگ با لعین داعشی، بسیجی می‌خواهد! دل شیر می‌خواهد! سردار قاسم سلیمانی می‌خواهد! جمهوری اسلامی هیچ وقت از مخالفان خود دعوت نخواهد کرد که برای ایران، دست از جان شیرین بشویند! عدد این کار نیستند! این دیگر رأی دادن نیست، بلکه از جان گذشتن است!

رأی را چه آسان می‌توان داد! چه آسان! آنچه سخت است، دل بریدن از یک دختربچه سه ساله شیرین‌زبان است! آنچه سخت است، این است؛ آخرین نگاه تو به مادرت! آنچه سخت است این است که تو مادر باشی و همین دیروز عصر، خبر شهادت جگر گوشه‌ات را آورده باشند! بی‌هیچ خبری از پیکرش!

آهای بسیجی جنوب شهری! که دیروز در خط مقدم نبرد با لعین داعشی، مجال این را پیدا نکردی که در سرنوشت خود شرکت کنی که رأی بدهی! من سرنوشت تو را می‌دانم! یک دنیا مظلومیت و بعد هم شهادت! ‌ای تاریخ! قلمت بشکند اگر ننویسی که اینجا بهشت اپوزیسیون است! که اینجا بسیجی باید برود جان دهد تا حتی آنکه نظام را قبول ندارد، در اوج امنیت برود رأی دهد!

رابطه برجام و دیوار مهربانی !

طرف به شیوه دیوار مهربانی برجامو اداره کرده؛ گفته هر کی هر چی لازم داره از ایران برداره هر چی لازم نداره بده به ایران، اونوقت از برجام 2 حرف میزنه برا ما!!!

کوک شبانه سازها در رسانه‌ملی!

۱- مقام معظم رهبری روز ۱۲ تیر ماه سال ۱۳۸۹ در دیدار با رئیس سازمان و جمعی از هنرمندان صدا و سیما، رسانه ملی را، مرکز هدایت فکری جامعه برشمرده و با اشاره به تعبیر حضرت امام خمینی رحمت‌الله علیه(۱) درباره صدا و سیما فرموده بودند: «این دانشگاه بزرگ باید همچون قله‌ای عظیم و سرچشمه‌ای همیشه جوشان، زلالِ معارف الهی – انسانی – اجتماعی – فرهنگی و سیاسی را در زندگی مردم جاری سازد که این جایگاه بسیار مهم، تکالیفی اساسی را در مقابل مسئولان، دست اندرکاران و همکاران هنرمند صدا و سیما قرار داده است.»

۲- «اینکه می‌گویند که اگر چنانچه موسیقی در رادیو نباشد آنها می‌روند از جای دیگر می‌گیرند موسیقی را، بگذار بگیرند از جای دیگر، شما عجالتاً آلوده نباشید؛ آنها هم کم کم برمی‌‌گردند به اینجا. این عذر نیست که اگر موسیقی در رادیو نباشد، آنها می‌روند از جای دیگر موسیقی می‌گیرند. حالا اگر از جای دیگر موسیقی بگیرند، ما باید به آنها موسیقی بدهیم؟! ما باید خیانت بکنیم؟! این خیانت است به یک مملکتی، خیانت است به جوانهای ما. این موسیقی را حذفش کنید بکلی، عوض این یک چیزی بگذارید آموزنده باشد. کم کم مردم را و جوانهای ما را عادت به آموزندگی بدهید؛ از آن عادت خبیثی که داشتند برگردانید. اینکه می‌بینید که جوانها اگر این نبود می‌روند سراغ موسیقی دیگر، برای این که اینها عادت کردند! این شاهد بر این است که جوانهای ما فاسد شدند. الآن ما موظّفیم که این نسلی که فاسد شده برگردانیم به صلاح و نگذاریم این کوچکهای ما فاسد بشوند، اینها را جلویش را بگیریم، باید جدّ باشد این مسائل.»(۲)

۳- بکارگیرى آلات موسیقى براى نواختن موسیقى غیرلهوى، اگر براى اجراى سرودهاى انقلابى یا دینى و یا براى اجراى برنامه‌‏هاى فرهنگى مفید و برنامه‌‏هاى دیگر با غرض عقلایى مباح باشد، اشکال ندارد به شرط اینکه مستلزم مفاسد دیگرى نباشد و همچنین آموختن و یاد دادن نوازندگى براى امر فوق فى‏نفسه اشکال ندارد. ولى ترویج موسیقى با اهداف عالیه نظام مقدس اسلامى سازگار نیست.(۳)

۳ بند فوق از یک سو مبانی نظری محکمی درباره محدوده موسیقی در نظام جمهوری اسلامی ایران و به طور خاص در رسانه ملی به عنوان یک دانشگاه بزرگ را مشخص می‌سازد.

الف- یک برایند مشخص از فرامین امام خمینی(ره) این است که موسیقی باید به طور کلی از رسانه ملی حذف شود و ترویج کنندگان آن خائن محسوب می شوند. البته در فرمایشات دیگر امام(ره) این کلام صریح وجود دارد که منظور ایشان از موسیقی سرودهای انقلابی و موارد مربوط به جنگ نبوده است.(۴)

ب- براساس نظرِ صریح مقام معظم رهبری، ترویج موسیقى با اهداف عالیه نظام مقدس اسلامى سازگار نیست.

رسانه ملی سالهاست که در وادی موسیقی، شرع مقدس و احکام صریح حکومتی را نقض می‌کند و در جهتی کاملا برعکس مبانیِ نظری اعلام شده حرکت می‌کند. اما همواره مقاطعی در تاریخ بوده‌اند که در رده مصادیق سد شکنی برای ورود به عصری جدید و دوره‌ای متفاوت قرار می گیرند.

یکی از این مصادیق سد شکن، تولید و پخش برنامه‌ای به نام «شب کوک» از سیمای جمهوری اسلامی ایران است که محتوا و حاشیه آن اساسا به ترویج موسیقی با محتوای غربی و پوچ آن اختصاص دارد. رسانه‌ملّی که قرار بود روزی یک دانشگاه بزرگ باشد، در کشاکش سی و هفتیمن دهه فجر انقلاب اسلامی با نمایش یک استدیوی ساخته شده به سبک کاباره‌ها و کازینوهای دوره طاغوت در حال ترویج موسیقی به سخیف‌ترین و بی‌محتواترین شکل موجود است. شب کوکی‌ها در قالب یک مسابقه، نه تنها به پخش موسیقیِ حرام مشغولند بلکه با فراخواندن جوانان کشور به رقابت در این عرصه در حال ترویج آن به عنوان یک عادت خبیث در جامعه هستند و نسل کشور را به سوی برگزیدن آن به عنوان حرفه ترغیب می‌کنند.

با عطف به مبانی نظری و شواهد عینیِ طرح شده،‌ سوال اساسی این است اگر رسانه ملی یک دانشگاه بزرگ است که هست، آیا ترویج موسیقیِ حرام، عادت خبیث و سکولاریسم، سرفصل‌های قابل تدریس در کلاس‌های درس آن را تشکیل می دهند؟

...............................
۱- امام خمینی (ره) فرمودند: «صدا و سیما یک دانشگاه بزرگ است»

۲- یکی از آراء امام خمینی درباره موسیقی: سخنرانی در جمع کارکنان رادیو دریا، نقش تربیتی رادیو و تلویزیون، ۳۰ تیر ۱۳۵۸ ، صحیفه امام خمینی جلد ۹ صفحه ۲۰۵

۳- س ۱۱۴۵، پاسخ مقام معظم رهبری به سوالی تحت عنوانِ آیا آموختن موسیقی به‌خصوص سنتور جایزاست؟ ترغیب و تشویق دیگران به آن چه حکمی دارد؟

۴- امام خمینی صبح روز ۱۷ دى ۱۳۶۲ خطاب به اعضاى شوراى سرپرستى صدا و سیما می‌فرمایند: «من از اولى که انقلاب پیروز شد و این امور به آقایان واگذار شد، راجع به صدا و سیماى جمهورى اسلامى خیلى پافشارى داشتم که مسائلى که آنجا طرح می‏شود، و وضع آنجا یک وضعى باشد که خودش مروّج اسلام باشد. اول هم بدتر شلوغ بود، خیلى خیلى ناگوار بود. زمانى که قطب‌زاده هم بود به ایشان من سفارش کردم که شما این موسیقی‏ها را بردارید، این چیزهایى که نمی‏توانید جدا کنید از هم، اصلش آن را نگذارید. ما یک کار حرامى را بکنیم که یک چیزى را می‏خواهیم نشان بدهیم، این صحیح نیست، ایشان یا نتوانست یا نخواست، نشد... بازهم این را تکرار می‌کنم که موسیقی‌‏ها باز کمى هست، باید اشخاصى که مطلعند اینها موسیقى هستند مشاهده کنند ببینند اگر یک چیزى را مى‏بینند موسیقی اش را نمی‏توانید رد کنید، اصلش را رد کنید... در اینجا محمد هاشمى مدیر عامل وقت صدا و سیما از امام می پرسد منظور غنا است؟ و امام می‌فرماید همان را می‏گویم اگر موسیقىِ‌حرام باشد ... آن چیزهایى که راجع به جنگ است اینها چیزى نیستند. دوباره محمد هاشمی می پرسد سرودها؟ و امام می‌فرمایند: بله، این‏ها چیزى نیستند، اما گاهى هم هست که غناست...هاشمى مجددا می‌گوید: شما موارد خاصى که به نظرتان هست‏ ، اگر موارد خاصى را در نظر دارید معیّن کنید. و امام درپاسخ می گویند:«من نمی‌‏توانم بگویم ، من که نمی‌توانم بنشینم پاى رادیو ببینیم چى می‌‏گوید، اینجایش چطور است. این را باید خود شما آقایان، اشخاصى که مطلعند از آن، جدا کنند از هم، لابد مى‏توانند این را، وقتى هم که چیزى را می‌‏خواهند [به پخش‏] بدهند، می‌‏توانند این را جداش کنند، اگر هم نتوانستند اصلش را کنار بگذارند!»

آیا اساسا ما باید آسوده باشیم؟!

سالهاست که در هفته دفاع مقدّس، یا مراسم تشییع شهدای گمنام، یا هر نوع برنامه‌ای که مربوط به این چارچوب موضوعی باشد بارها از زبان مُجریِ نوعی در رسانه ملّی نقلی با این مضمون شنیده‌ایم که: «شهدا رفتند که ما امروز آسوده باشیم»

البته رسانه ملّی این ادبیات را تبدیل به یک دکترین کرده که روزآمدسازی شده و با شدّت بیشتری ترویج می‌شود. تغییر استراتژی نظام جمهوری اسلامی به تغییر سطح حضور در جبهه سوریه انجامید، که یکی از نتایجِ اخیرِ آن ظفرمندی در عملیاتِ نصر۲ و آزادی شهرک‌های نبل و الزهرا در استان حلب بود. طبیعتا این تغییر متضمّن پرداخت هزینه‌هایی است که سنگین‌ترین آن جان شهدایِ فرامزیِ مدافع حریم انقلاب اسلامی است. نکته قابل تامل اینجاست که رسانه ملّی در پی دکترین تولیدی خود هنوز مشغول به روز رسانی ادبیات یاد شده با این مضمون است که: «مدافعان حرم در سوریه شهید می شوند تا ما در ایران راحتی داشته باشیم»

هر چند راحتی و امنیّت یکی از محصولات ذاتی و طبیعی و البته مهمِّ عملکرد رزمندگانِ ۸ سال دفاع مقدس و مدافعانِ امروز حرم است، اما این ادبیات آنقدر تکرار و بازتولید شد که به استراتژیِ برخی صاحبان تریبون و نهادهای انقلابی برای توجیه اعزام نیرو به خارج از مرزهای ایران تبدیل گردید. حالا تبدیلِ موضوع فرعیِ تامین آسودگی و راحتی به هدفِ دفاع مقدس و دفاع از حرم، تبدیل به یکی از اقوال رایج در سطح جامعه شده که جامعه مذهبی و حزب‌اللهی نیز آن را دست آویزی برای تقدیر از شهدا و حمایت از مدافعان حرم قرار می دهند. براین اساس می توان با اطمینان گفت حتما مضمون پیشین جزو یکی از گزاره‌هایی است که از زبان مردم در یکی از گزارش‌های نوبه‌ای رسانه ملّی در تقدیس دفاع و جنگ و تبیین چرایی شهادت مدافعان حرم منتشر می شود.

در واقع مسئله ما از یک پارادوکس و شکاف مشخص بین ادبیّات ترویجی یاد شده و ادبیّات انقلاب اسلامی آغاز می شود که امام خمینی رحمت الله علیه اولّین شارح و مروّج آن است. این پارادوکس پدید آورنده ۲ سوال جدّی است که رسانه ملّی و صاحبان تریبون هم داستان با این سازمان باید به آن پاسخ گویند:

۱. آیا اساسا شهدا برای این به جبهه‌های نبرد شتافتند و می شتابند که ما آسوده باشیم؟
۲. آیا اساسا ما باید آسوده باشیم؟

برای پاسخ به این ۲ سوال مهم به صحیفه نور رجوع و به مرور ۲ فراز از فرمایشات کلام امام خمینی رحمت الله علیه خواهیم پرداخت:

۱- امام خمینی صبح روز۲۰ آذر ۱۳۶۳ طی سخنرانی در حسینیه جماران در جمع مسئولان نظام در رابطه با لزوم استمرار مبارزه تا رفع فتنه از عالم فرمودند:

«اینهایى که گمان‏ می‌کنند که اسلام نگفته است «جنگ جنگ تا پیروزى»، اگر مقصودشان این است که در قرآن این عبارت نیست، درست می‌‏گویند ، و اگر مقصودشان این است که بالاتر از این با زبان خدا نیست، اشتباه می‌‏کنند. قرآن می‌فرماید: قاتِلُوهُمْ حَتّى‏ لاتَکُونَ فِتْنَة،(۱) همه بشر را دعوت می‌کند به مقاتله براى رفع فتنه ؛ یعنى «جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم» ، این غیر از آنى است که ما مى‏گوییم ، ما یک جزء کوچکش را گرفته‏ایم ، براى این که خوب! ما یک دایره خیلى کوچکى از این دایره عظیم واقع هستیم و مى‏گوییم که: «جنگ تا پیروزى». مقصودمان هم پیروزى بر کفر صدامى است یا پیروزى بر ، فرض کنید بالاتر از آنها. آنچه قرآن مى‏گوید این نیست ، او مى‏گوید:«جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم» ؛ یعنى، باید کسانى که تبعیت از قرآن مى‏کنند ، در نظر داشته باشند که باید تا آن جایى که قدرت دارند ادامه به نبردشان بدهند تا این که فتنه از عالم برداشته بشود. این ، یک رحمتى است براى عالم و یک رحمتى است براى هر ملتى ، در آن محیطى که هست.»(۲)

۲- امام خمینی صبح روز ۲۸ تیر ۱۳۶۵ در حسینیه جماران در جمع فرماندهان ارتش و سپاه می فرمایند: «قضیه، قضیه دفاع است، دفاع از یک قدرتهایى که می‌‏خواهند حمله کنند، می‌خواهند به هر طورى شده است باز شما را و ما را برگردانند به اسارت اولى و این دفعه اگر آنها خداى نخواسته یک قدرتى پیدا کنند ، مثل سابق نیست. آنها اساس اسلام را از بین می‌‏برند ؛ براى اینکه دیدند اسلام است که می‌تواند کار بکند و در مقابل بایستد. و این یک فریضه‏اى است بر همه ما، از اهم فرایض است حفظ اسلام ؛ یعنى، حفظ اسلام از حفظ احکام اسلام بالاتر است؛ اساس اسلام اول است، دنبال او اساس احکام اسلام است. و بر همه ما، بر همه شما به مقدارى که قدرت داشته باشیم ، به مقدارى که توانایى داشته باشیم واجب است که جدیت کنیم در اینکه این دفاع مقدس را ما به ‏طور شایسته عمل بکنیم. شما در جبهه‌‏ها هیچ نگذارید آرامش پیدا کند دشمن ، اگر بگذارید آرامش پیدا کند مى‏رود و تجهیز زیادتر مى‏کند و شما را به زحمت مى‏اندازد. باید نگذارید که او یک شب از اضطراب بیرون بیاید ، الآن در اضطراب هستند ، نگذارید که آنها از اضطراب بیرون بیایند. و ثانیاً، همه ملت ایران باید در این امر شرکت داشته باشند. مسئله ، مسئله یک حکومت نیست، مسئله، مسئله یک جنبه نیست، مسئله، مسئله اسلام است. مسئله اسلام؛ یعنى، بر زن و مرد این کشور واجب است که دفاع کنند ، هرکس به اندازه‏اى که تواند باید دفاع بکند و این دفاع را باید تعقیب بکنیم تا ان شاء اللَّه، به پیروزیهایى که خداى تبارک و تعالى مى‏خواهد، برسیم.»(۳)

۵ نتیجه منطقی قابل احصاء از فرمایشات امام خمینی(ره)، نکات مهّم زیر است:

۱. براساس قانون «جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم»، جنگ هنوز ادامه دارد.

۲. «بر زن و مرد این کشور واجب است که دفاع کنند، هرکس به اندازه‏‌اى که تواند باید دفاع بکند و این دفاع را باید تعقیب بکنیم تا ان شاء‌اللَّه، به پیروزیهایى که خداى تبارک و تعالى می‌خواهد، برسیم.»

۳. بر اساس ۲ گزاره دوّم نه تنها اساسا واژه آرامش عمومی بی معناست بلکه زن و مرد در شرایط آماده باش به سر می برند.

۴. بر اساس این گزاره مهّم که: «مسئله ، مسئله اسلام است»، شهدای دفاع مقدس و شهدای دفاع از حریم انقلاب اسلامی، رفتند که اسلام زنده بماند.

۵. نتیجه نهادینه سازیِ فرهنگ آسودگی و آرامش ، تسلط جریان لیبرال بر مصادر حکومتی برای پیگیری و اعاده مطالبات مبتنی بر این فرهنگ اجتماعی است.

«الناس علی دین ملوکهم»

................................


۱- سوره بقره ، آیه ۱۹۳: «با کافران جهاد کنید تا فتنه و فساد از روى زمین برطرف شود».
۲- صحیفه امام ، ج‏۱۹، صص: ۱۱۲- ۱۱۳
۳- صحیفه امام ، ج‏۲۰ ، ص: ۷۹