جشن گرفتن برای توافقی که یکبار هم طوطی وار نخواندند !!!

یک عده میگویند تاریخ به احترام محمد جواد ظریف خواهد برخاست
و یک عده دیگر میگویند تاریخ در قضاوت خود ظریف را کنار فتحعلی شاه به هنگام امضای ترکمانچای قرار خواهد داد...

فارغ از اینکه تاریخ مقابل چه کسی نشست و برخاست کند قطعا هیچگاه شرافت کسانیکه بعد از توافق هسته ای به خیابان ها بریزند و محدود شدن قدرت کشورشان را جشن بگیرند تایید نخواهد کرد...! قطعا بدترین قضاوت تاریخ برای کسانیست که نه میدانند سیاست چیست نه میفهمند جشن گرفتنشان برای توافقی که یکبار هم طوطی وار نخواندند چقدر شرافت ملیشان را برای خنده اجنبی به حراج میگذارند!
این توافق چه خوب باشد چه بد باشد ...دستاورد نیست، یک عقب نشینی است(ولو تاکتیکی و نرمشی قهرمانانه) و ملتی که از عقب نشینی خود جشن و پایکوبی بگیرد دشمنش را تشویق به حمله بعدی میکند... هرآنچه دستاورد و حاصل مقاومت است جشن دارد نه عقب نشینی!

پول های بلوکه شده ایران تا قبل از توافق 100 میلیارد دلار بود 70 میلیارد دلار گم شد؟!/ سیف: پول های بلوکه شده ایران کمتر از 30 میلیارد دلار است!

اقای روحانی دقت کن....!

واعظ طبسی بهش درجه خادم افتخاری داده به خاطر توافق برد -خورد هسته ایش!!!!

خودتان را آماده کنید...

ردای گشاد اباالفضل‌العباس(ع) بر تن یک خواننده پاپ!

به تصویر کشیده شدن اهل بیت بدعتی بود که با گنجانیده شدن تصاویری از حضرت عباس سلام الله علیه در سریال مختار گذاشته شد. هرچند این صحنه ها از سریال و فیلم مختار حذف شد اما ، کسانی که به این قطعات دسترسی داشتند آن را منتشر کردند. 

فیلم رستاخیز دومین فیلم خط شکن در این مورد بود که بهمن ماه ۱۳۹۲ در سی و دومین جشنواره فیلم فجر برای نخستین‌بار اکران شد که تنها یکی از اشکالات و البته پر رنگ ترین آن نمایش تصویر چهره حضرت اباالفضل العباس(ع) بود.

تحریف نماد و رنگ لشکر امام حسین علیه السلام با رنگ آبی ، نشان دادن ۵ تن از اهل بیت آن حضرت ، تحریف سن حضرت قاسم علیه السلام و به تصویر کشیدن عشق زمینی پسر حرّ به یکی از اعضاء کاروان امام حسین علیه السلام مواردی بود که اعتراض عاشقان اهل‌بیت و به ویژه مراجع عظام تقلید را نسبت به خود برانگیخت.

اما بعد از یک سال ، بالاخره روز ۱۱ شهریور ماه ۹۳ و پس از اصلاحاتی که گفته می شود حدود ۴۰ دقیقه از زمان نمایش فیلم کاسته است به آن اجازه اکران داده شد. این گزارش زمانی منتشر می شود که تاریخ آن بر اساس اعلام رسمی با روز نمایش فیلم رستاخیز در ۲۴ تیرماه مقارن خواهد بود. این درحالی است که گفته می شود بخشی از اصلاحات صورت گرفته ، تنها برای کوتاه کردن زمان نمایش این فیلم ۳ ساعته است نه پاسخگویی به اعتراضات صورت گرفته توسط مراجع عظام تقلید و مردم.

اما گفته می شود نقش چندین بازیگر در فیلم به طور کامل حذف شده که سکانس‌های بازی «شقایق فراهانی» به دلیل رابطه عاشقانه او با «بکیر ابن حر» و تاثیرش بر حضور «بکیر» در سپاه امام حسین علیه السلام ، یکی از همین صحنه هاست. همچنین سکانس‌های مربوط به حضرت «علی اکبر» علیه السلام نیز، یکی دیگر از اصلاحات اعمال شده در نسخه‌ی جدید فیلم است. اما نکته اینجاست که علی رغم برخی اصلاحات صورت گرفته ، نقش حضرت عباس علیه اسلام، همچنان در نسخه‌ آماده‌ اکران حضور پررنگی دارد.

در این میان سیدمجید بنی فاطمه، یکی از مداحان اهل بیت علیه السلام در این زمینه اقدام به استفتاء از حضرات آیات علوی گرگانی و مکارم شیرازی از مراجع عظام تقلید نموده است.

بر این اساس آیت الله علوی گرگانی سوال وی را به شرح زیر پاسخ داده اند:
«شنیده شده که بعضی از مسئولین مجوز پخش و اکران فیلم رستاخیز را صادر کرده اند که این فیلم مشتمل بر بعضی اهانتها و هتک حرمت ها و انتساب های نابجا و بازی بعضی از افراد معلوم الحال در نقش بعضی از بزرگان شهدا کربلا (است و) موجب هتک حرمت و اهانت خواهد بود و لذا قبلا هم نسبت به این فیلم موضع گیری کرده بودیم ولی توجهی نشد و لذا اکران این فیلم به صلاح نیست و چه بسا توابع خوبی نداشته باشد و لذا این فیلم اکران نشود. و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته»

همچنین آیت الله مکارم شیرازی نیز در پاسخ به سوالی در خصوص جلب نظر موافق ایشان برای نمایش چهره حضرت عباس سلام الله علیه در این فیلم پاسخ داده اند:«بسمه تعالی. با نهایت معذرت چنین چیزی مطلقا واقعیت ندارد. همیشه موفق باشید.»

پاسخ دهندگان به اشکال مربوط به نمایش چهره معصومین و در اینجا به طور ویژه حضرت اباالفضل العباس علیه السلام با استناد به فتوای مقام معظم رهبری استناد می کنند که با شماره ۴۱۳۵۷۸ از سوی ایشان در پاسخ به سوالی در این رابطه صادر شده است. در این استفتاء سوال کننده پرسیده است : «صورتگری و صحنه سازی از زندگانی محمد(ص) یا دیگر پیامبران گذشته یا معصومین (ع) ، یا هر راز و رمز مقدس تاریخی و نشان دادن آنها بر پرده سینما ، یا صفحه تلویزیون ، یا صحنه تئاترو غیره جایز است؟»
پاسخ معظم له به این سوال نیز به این قرار است: «اگر مستلزم توهین یا نسبت باطلی به حضرات (علیه السلام) نباشد فی نفسه اشکال ندارد.»

منتشر کنندگان متن این استفتاء و پاسخ به آن قطعا از آن برای مشروعیت بخشی به نمایش چهره حضرت اباالفضل العباس علیه السلام در فیلم رستاخیز بهره برده و با بالاگرفتن اعتراضات پس از اکران فیلم نیز چنین خواهند کرد. اما نکته اینجاست که اتفاقا قیود مندرج در این پاسخ ، دلیلی بر حرمت فعل انتسابی سازندگان فیلم رستاخیز است.

دوگانگی زندگی هنرمندان فعال در سینما و تلویزیون معضلی است که به دلیل عدم رسوخ انقلاب به این حوزه و تحکم فضای شبه روشنفکری برآن از یک سو ، و نیز خلق لاابالی و غرب زده هنرمندان از سوی دیگر ، مایه آبرو ریزی نظام جمهوری اسلامی ایران است. این مسئله ای است که پس از خلق یک فضاحت در برنامه ماه عسل در ماه مبارک رمضان ، رسانه ملی را با یک دستور مبنی بر منع همکاری با زنان هنرمندی کرد که تصاویر خلاف شرع خود را در فضای مجازی منتشر کرده اند.

این درحالی است که معضل یاد شده ، منحصر به زنان هنرپیشه نیست. چنانچه مردان هنرپیشه نیز از چارچوب زندگی دوزیستان خارج نیستند. برای پرهیز از اطناب باید گفت ، بازیگر نقش حضرت عباس سلام الله علیه در فیلم رستاخیز بشخصی با نام «بهادر زمانی» است که اساسا در حرفه خوانندگی پاپ مشغول به فعالیت است. زندگی پر حرف و حدیث افرادی از این دست شاید زمانی که آنها به همین امور مشغولند ، از شایعه های خبر ساز در رسانه ها فراتر نرود ، اما وقتی چنین افرادی که عمده عمر خود را صرف اموری چون خوانندگی پاپ کرده و پس از آن ردای حضرتی چون عباس علیه السلام را به تن می‌کنند چه کسی پاسخگوی وهن ایجاد شده در مورد آن حضرت در اذهان مخاطب بی اطلاع است؟

یک فقره از چنین پدیده شومی ، «این همانی» است که پس از نمایش این افراد در قامت معصومین ایجاد خواهد شد. کسانی که به عراق سفر کرده اند شاهد تاثیر این پدیده در عراق بواسطه نمایش سریال «مختار» در شبکه «آی فیلم» بوده اند. براین اساس می توان گفت تقریبا تمام مناطق شیعه نشین بعد از نمایش این سریال ، مختار را با چهره بازیگر نقش او در سریال یاد شده می شناسند که نماد آن نیز پوسترها، بنرها بیلبورد ها و نقاشی های دیواری است که از «فریبرز عرب‌نیا» در این مناطق دیده می شود. نکته منفی ماجرا اینجاست که هیچ یک از این اقلام تبلیغاتی ربطی به خود فیلم ندارند ، بلکه تقریبا تمام آن حاوی مضامینی حماسی از قیام مختار و شعار مقدس «یالثارات الحسین» است که با تصاویر برجسته یک هنر پیشه معنی یافته اند.
حال سوال اینجاست ، چه خواهد شد اگر چنین پدیده ای در مورد واقعه عاشورا ، مضامین آن و نقش حضرت اباالفضل العباس در آن با حلول در قامت یک خواننده پاپ پس از نمایش فیلم «رستاخیز» رواج یابد؟ 

کدام شخص و نهاد پاسخگوی وهنی هستند که به دنبال نمایش آن حضرت در قامت یک خواننده پاپ با سرو وضع آنچنانی رخ می دهد؟

این درحالی است که خواننده پاپ یاد شده از هم اکنون دکان خود برای کسب شهرت از ایفای نقش حضرت عباس علیه السلام باز کرده است. برای نمونه صفحه اینستا گرام «بهادر زمانی»، تصاویری از او در ردای سقای دشت کربلا را در کنار تصاویر نافرم دیگری از وی به نمایش گذاشته است. مثلا این خواننده در یکی از تصاویر مورد اشاره، جذابیت خود برای زنان را بواسطه به تصویر کشیدن نوشیدن قهوه و چند زیر دستی که با دست چند زن به سمت او تعارف شده به نمایش گذاشته است!. 

این بدعت جدید و خطر ناک در حالی در شرف وقوع است که حجت‌الاسلام و المسلمین سید علی طاهری گرگانی سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس می گوید:« کمیسیون فرهنگی نگرانی‌های مراجع عظام تقلید و متدینین را به مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منعکس کرده و انتظار این است که با تمام تذکرات وارد شده مشکلات این فیلم در زمان اکران عمومی برطرف شود و اگر اصلاحات صورت نگرفته باشد، کمیسیون فرهنگی مجلس به وظیفه خود به گونه‌ای دیگر برای توقیف این فیلم اقدام می‌کند.»

اظهارات حجت السلام گرگانی در حالی است که حسینعلی حاجی‌دلیگانی نماینده مردم شاهین‌شهر و میمه نیز روز یکشنبه ۲۱ تیرماه در صحن علنی مجلس به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تذکر داد که از اکران عمومی فیلم رستاخیز ممانعت نمایند. او تصریح کرد: نمایش چهره بزرگان اسلام و همچنین تحریف بخش‌هایی از تاریخ از مهمترین مشکلات فیلم رستاخیز است که دغدغه‌هایی را برای مراجع عظام تقلید به وجود آورده است.
حجت الاسلام نصرالله پژمان‌فر عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی نیز در این باره تصریح کرد: وظیفه مجلس نظارت بر حسن عملکرد دستگاه‌های مربوطه است و ما پیگیری می‌کنیم دستگاه‌ها وظیفه قانونی خود را به درستی انجام دهند، اما در صورتی که کوتاهی و تخلفی صورت گیرد، ما از باب نظارت بر حسن اجرای قانون حتما برخورد مقتضی را انجام خواهیم داد.

بنابراین این گزارش درحالی روی پیشخوان دکه های مطبوعاتی قرار می‌گیرد که در آستانه عبور از یک خط قرمز دیگر در نظام جمهوری اسلامی ایران قرار داریم. خط قرمزی که حتی حکومت طاغوت شاهنشاهی نیز جرات عبور از آن را به خود نداده بود. برهمین اساس متدینین در صورت نمایش چهره حضرت عباس علیه السلام منتظر تحقق وعده مجلس برای توقیف فیلمی هستند که قطعا خط مبنای وقوع بدعت‌های جدید خواهد بود.

از تاریخ عبرت گیریم

نادانها....

مدیریت بدون میز

32 سال پیش در اول خردادماه 1362 محمد بروجردى، فرمانده قرارگاه حمزه سیدالشهدا به شهادت رسید. آنچه در ادامه مى خوانیم، خاطره اى است از دوران حیات مادى اش: فرمانده سپاه منطقه 8 و جانشین قرارگاه حمزه بود. نشد یکبار در «قرارگاه حمزه»، او را پشت میزش ببینم. اگر هم کارى با او داشتم یا مى آمد بیرون از اتاق و به کارم رسیدگى مى کرد یا اگر هم داخل اتاقش مى رفتیم، از پشت میز کارش بلند مى شد و مى آمد این طرف میز و خیلى راحت کنارم مى نشست و صحبت مى کردیم. تعجب کرده بودم که این چه جور مدیرى است که هیچ وقت پشت میزش ً با من اینطوره. خلاصه احترام ما را نگه مى دارد. چند وقتى به کارهایش دقت کردم تا نیست. با خودم گفتم که حتما جواب سوالم را پیدا کنم و بفهمم که فقط با من چنین کارى مى کند یا با بقیه مراجعین هم این طوریست. متوجه ً شدم آقاى بروجردى با همه همین شکلى تا مى کند، یعنى اصلا پشت میز به کارهایشان رسیدگى نمى کند. بالاخره یک روز دلم را زدم به دریا و با خجالت پرسیدم: حاج آقا! چرا شما با ارباب رجوع پشت میزت برخورد نمى کنى؟ با خنده گفت: «برادرمن! میز ریاست یک حال و هواى خاصى دارد که آدم را مى گیرد. پشت آن میز من فرمانده و رئیسم و مخاطبم، ارباب رجوع است. من مى آیم این طرف و کنار مردم مى نشینم تا توى آن حال و هواى خاص با آنها برخورد نکنم. این طرف میز من برادر مردم هستم و مثل یک برادر به مشکلاتشان رسیدگى مى کنم.» چیزى نداشتم که بگویم. فقط سرم را انداختم پایین.

جنایت دزدان سلامت اخلاقى در سراشیبى عدم اجراى قانون!

چند سالى است که با گرم شدن هوا تنور بى حجابى زنان و مانور آنها در خیابان به مدد سیاست هاى لیبرالى دولت ها و عدم اجراى قانون! رونق مى گیرد و در همین ایام است که وقتى از گشت ارشاد و برخورد با بى حجابان سخن به میان مى آید برخى از اصحاب فسق و فجور که در رسانه ها نیز ورودى دارند شروع به شانتاژ مى کنند و با گل آلود کردن آب مى خواهند براى جماعت لاابالى کیسه اى بدوزند. جالب است این ها با به نیزه کردن کار فرهنگى به جنگ با اجراى قانون مى آیند که در این باره گفتنى هایى است که بیان مى شود: 1. تردیدى نیست که کار علمى و فرهنگى زیربناى پاسدارى از حریم هاى اخلاقى جامعه است؛ اما اقدامات تکمیلى در موارد لزوم، منافاتى با کار فرهنگى و ایجابى ندارد. این، واقعیتى است که مقام معظم رهبرى هم از جمله در دوران موسوم به اصلاح طلبى و اوج شعارهاى جذاب، به آن اشاره کرده و فرمودند: « با زبان و تبیین باید مردم را با فضایل اخلاقى آشنا کرد و از منکرات دور نگه داشت. این به جاى خود درست، اما با شیوع منکرات و با تظاهر به آن باید مقابله کرد.» و تصریح کردند:«اسلام مرتکب منکر را نصیحت و هدایت مى کند، ّ اما حد هم براى او مى گذارد. ِ با صرف زبان و توصیه نمى شود کارى کرد. قدرت نظام باید جلوى سیر فحشا و فساد را بگیرد.» ایشان در جایی دیگر با یادآوری وظایف دستگاه های فرهنگی خاطرنشان کرده بودند: «نیروی انتظامی در ادای آن بخش از وظایفی که برعهده این نیرو است، بدون توجه به برخی جوسازی ها و مخالفت ها، به وظیفه خود عمل کند» و صدالبته «در برخورد با ً یا از روی بی توجهی چهره جامعه را از لحاظ دینی، نجابت و عفاف برخی افراد که تعمدا خارج می کنند باید برخوردی قوی و صحیح انجام شود.» 2. یکی از اقدامات امیدوارکننده نیروی انتظامی در سال های گذشته به رغم فراز و نشیب هاى فراوان، اجرای طرح ارتقای «امنیت اخلاقی و اجتماعی» بوده است که به ویژه در سال نخست بازتاب های چشمگیری در جامعه داشت. اگرچه طرحی با ابعاد کلان ارتقای امنیت اجتماعی خالی از خطا و کاستی نبود؛ اما صداقت و قاطعیت متصدیان مربوط و دستاوردهای درخشان آن موجب شد تا رهبر معظم انقلاب، مردم و همه دلسوزان نظام فارغ از برخی کاستی ها بر کلیت طرح مزبور مهر تأیید زنند و تداوم اجرای آن را خواستار شوند؛ به گونه ای که مقام معظم رهبری تأکید کرده بودند: «نیروی انتظامی باید با پرهیز از طرح های موسمی و موقت، طرح امنیت اجتماعی را با قدرت ادامه دهد تا اهداف آن در جامعه نهادینه شود.» البته فعالیت این نیرو در برخورد با مظاهر بدحجابی و فساد اخلاقی، دامنه بسیار گسترده ای دارد و شگفت آور نیست اگر در بین هزاران مأمور زحمت کش، عده ای انگشت شمار نتوانند و یا نخواهند به وظیفه خود، آن گونه که شایسته است، عمل کنند؛ اما بجا نیست که کسانی، همه برنامه را ناکارآمد نشان دهند و ناخواسته، تلاش های دلسوزانه در این زمینه را زیر سؤال برند. 3. درست است که جامعه ما بیمار نیست؛ اما باید عمق تلاش هاى ویرانگر دشمن در ترویج مستقیم و غیرمستقیم نابهنجارى هاى اخلاقى با ابزار «مانکن هاى سیار» و «سایت هاى مسموم» را مشاهده کرد و افزون بر کار فرهنگى و اقناعى، به هنگام ضرورت از ابزار قهریه همچون ون و فیلتر هم غافل نشد. در این میان عده ای مى کوشند بدحجابی را در حد یک اختلاف سلیقه در پوشش کاهش دهند و بر اساس همین توهم، از برخورد قاطع با مظاهر بدحجابی انتقاد می کنند؛ اما واقعیت این است که این پدیده نامیمون بیش از آن چه آن ها تصور می کنند، در افزایش بزهکاری و گاه جنایت های تکان دهنده نقش دارد. مرورى بر صفحه حوادث روزنامه ها و آگاهى از فجایعى که گاه در اثر بى مبالاتى هاى به ظاهر ناچیز رخ داده، ضرورت وجود ابزار انتظامى را در کنار کارهاى ایجابى به خوبى نمایان مى سازد. چند سال پیش پسری 22ساله!! که در کمال خونسردی 14 زن و دختر جوان را پس از هتک حرمت به قتل رسانده بود! در توصیف وضعیت ظاهری قربانیان خود گفته بود: « تیپ های خاصی بودند. مانتوهای تنگ و شلوارهای کوتاه می پوشیدند، موهایشان بیرون بود، آرایش غلیظی داشتند و ...» با مروری کوتاه در اخبار رسانه ها می توان مواردی فراوان از این گونه رخدادهای تکان دهنده را مشاهده کرد. بر اساس گزارش های نیروی انتظامی، زنانى که با ظاهر و پوشش نامناسب در شهر حضور می یابند، افزون بر اغواى دیگران، خود نیز بیش از دیگران در معرض ناامنی قرار مى گیرند؛ ناامنی هایی که گاه با تحقیر، نیش و کنایه و متلک پراکنی آغاز مى شود و به ربودن، تعدی و حتی قتل مى انجامد! البته در همه موارد، ظاهر و پوشش نامناسب به معنای بی مبالاتی فرد نیست و چه بسا پیامد ناآگاهی و نبود آموزش های صحیح خانواده و مربیان مدارس باشد؛ اما به هر صورت، ً ساده لوحی این تبهکاران، آن را نشانه ای از بی قیدی، نابهنجاری های شخصیتی و احیانا عده می پندارند و از این رو آنان را برای اجرای نقشه های شوم خود در نظر می گیرند. طبق برخی آمار، بیش از 90 درصد دخترانی که مورد آزار قرار می گیرند غیرچادری هستند. بسیاری از مجرمان دستگیر شده در سخنان خود تصریح کرده اند که از هتک دختران بدحجاب احساس بدی نداشته اند؛ اما بانوان و دختران پای بند به حجاب برتر و پوشش اسلامی را انسان هایی شریف می دانسته و به لحاظ وجدانی، آزار رسانی و حتی متلک پراکنی به آنان را بر نمی تابیده اند! 4. نکته مهم در زمینه کار اقناعى و علمى، مسؤولیت شناسی همه نهادهای مربوط است؛ چه این که سازمان ها و نهادهای متعددی در سالم سازی فضای جامعه نقش دارند و اگر در سال های گذشته همه آن ها به سهم خود به انجام وظیفه شان همت می گماردند، امروزه بار سنگین ناشی از سهل انگاری های برخی نهادها بر دوش زحمتکشان انتظامی تحمیل نمی شد. در این باره شایسته است همه نهادهاى مربوط از جمله قواى محترم مجریه و مقننه، توضیح دهند که افزون بر راهبردهاى کلى، کدام طرح عملى کارآمد را در رابطه با اقناع جوانان و تقویت حجاب و عفاف عرضه کرده اند؟! همچنین مناسب است دولتمردان محترم توضیح دهند که در مدت یکى دو سال گذشته، دستکم در مراکز دولتی مانند ادارات و دانشگاه ها چه اقدام مؤثری برای اقناع کارمندان و دانشجویان و ...انجام داده اند و بازدهى آن چه بوده است و برای نمونه در عرصه هنر برای اقناع جامعه و ترویج فرهنگ عفاف و حجاب چه تدابیرى اندیشیده اند؟ آیا اساسا اقدام عملى خاصى در این زمینه انجام شده است؟ آیا وضعیت حجاب و عفاف در سینما و تولیدات سینمایى و فرهنگى ارتقا یافته و تلاشى در این زمینه صورت گرفته است؟! آیا نیروهای ارزشی از وضعیت کنونی سینما رضایت دارند؟ و ... . 5. این که برای نهادینه شدن هنجارهای اجتماعی، کار فرهنگی لازم است سخنی درست اما ناکافی است؛ چه این که در کوتاه مدت باید در کنار بسترسازی فرهنگی، از ابزار قهریه نیز بهره گرفت. استدلال برخی منتقدان مبنی بر بسنده کردن به کار فرهنگی، مانند این است که به جای برخورد قاطع با سارقان و قاتلا ن ، آن ها را به حال خود رها کنیم و به برخی کارهای کلیشه ای به ظاهر فرهنگی دل خوش داریم تا شاید احترام به جان و اموال دیگران، برای همگان نهادینه شود؛ امری که هرگز رخ نخواهد داد! از سوی دیگر، فعالیت فرهنگی، اصطلاحی است که از آن برداشت های مختلفی می شود و نمی توان آن را یگانه راهکار برای حل معضلات جامعه دانست. سخن شهید مظلوم بهشتی در این باره شنیدنی است: «آیا اجازه می دهید عین این مطلب را در رابطه با دزدی ها عمل کنیم، یعنی بگوییم «ای پاسداران، کمیته ها و پاسبان ها! تشریف ببرید و شب ها در منازل تان بخوابید، چون ما به وسیله رادیو و تلویزیون، دزد ها را اقناع می کنیم تا شب ها دزدی نکنند و قبل از این که اقناع کنیم نیز زور به کار نمی بریم»! آیا اجازه می دهید این کار را انجام دهیم؟! چه فرقی میان آن دزد مال و خانم خودآرایی که به عمل خودآرایی دست می زند وجود دارد؟ این خانم، دزد سلامت اخلاق مردان است و آن مرد بلهوسی که خودآرایی و خودشیرینی می کند و قصد جلب نظر خانم ها را دارد، آن هم دزد سلامت اخلاق است و باید هم به وسیله اقناع و هم به وسیله قدرت جلوی هر دو را گرفت. مدیریت در این خصوص باید از این دو طریق باشد و اقناع بدون قدرت، تاکنون تجربه تاریخی اداره هیچ جامعه حتی صد هزار نفری را نداشته است و قدرت بدون اقناع، دیکتاتوری به حساب می آید و کار ساز نیست، پس اقناع و قدرت در این خصوص باید با هم به کار برده شوند.» متاسفانه برخى رویکردها و مواضع نادرست از سال هاى گذشته تاکنون در موضوع فرهنگ و عفاف، ناخواسته زمینه را برای گسترش نابهنجارى ها فراهم آورده است. متصدیان محترم اگر دقیق تر به واقعیت ها بنگرند، درخواهند یافت که مظاهر بى اخلاقى روند خطرناکی پیدا کرده است. محصولات مخرب فرهنگی بدون نظارت کافی در فضای جامعه تولید و توزیع می شود، پرده سینماهای کشور همچنان سوژه هایی نامناسب را به نمایش می گذارد و به نظر می رسد نظارت بر فضای اخلاقی جامعه وضعیتی خوشایند ندارد