از افق غدیر

در آسمان دست‏هاى محمد

خورشیدى طلوع کرد

طلوعى بى‏غروب‏

طلوعى مهربان بر دل‏هاى مشتاق‏

چه کسى در روز روشن، خواب سیاه مى‏بیند.

مگر با چشم باز نمى‏بینى، خورشیدى را که از دست‏هاى محمد طلوع کرده است.

پس گوش کن‏

این تنها طلوع خورشید نیست،

که در بستر به خون نشستة تاریخ‏

سیلاب کلام رسول هم، على را زمزمه مى‏کند

آیا وقتى سیلاب کلام و طلوع خورشید همبستر شدند،

در دل‏هاى عاشق تصمیم نمى‏روید

بر شاخه‏هاى تصمیم، اقدام نمى‏شکوفد.

هر چند دست‏هاى سیاه‏

شکوفه‏هاى سفید را بسوزانند

آخر سوختن، زمزمه ساختن را

به گوش همان‏ها که از دست‏هاشان آتش مى‏بارد، مى‏رساند.

در باغ شهادت مى‏بینى‏

شکوفه‏هایى را که در آتش هم مى‏رویند.

در دشت تاریکى مى‏بینى‏

رویش شاد چراغ‏هاى سرخ ولایت را.

آیا نمى‏خواهى زندگى شکوفه‏ها را تجربه کنى‏

و از سینه‏ى آتش،

بهشت را صدا بزنى؟؟