فیلمی که باید در آن غرق شد!

«محمدرسول الله(ص)» به کارگردانی مجیدمجیدی، بدون تردید، بزرگترین فیلم تاریخ سینمای ایران است. این فیلم با روایت دوران کودکی پیامبراعظم(ص) افتخار و پرچم واقعی هنر ایرانی در سطح جهان محسوب می شود. آنچه به موفقیت این فیلم انجامیده این است که خارج از مدیریت دولتی و به دور از مناسبات رایج در تولید فیلم ها خلق شده و همان طور که سازندگان آن نیز به آن تأکید دارند، پشتیبانی رهبرفرزانه‌انقلاب‌اسلامی به عنوان اصلی‌ترین عامل و باعث ساخت آن است.

فیلمی در ستایش از پیامبر اعظم(ص) در شرایطی به ظهور رسیده که استهزا و توهین به پیامبران به یکی از ترفندهای امروز غرب برای گسترش تباهی و پوچی تبدیل شده است. در روزگاری که امپراطوری صلیبی-صهیونی مسلط بر جهان، انسان تشنه حقیقت و انسانیت را در پی سراب می دوانند، در عصر تردید و تردد میان حق و باطل، فیلمی به نمایش درآمده که قطره‌ای است از دریای بی‌انتهای «محمد رسول الله»(ص)، ستاره‌ای است که بر تارک شب ظلمانی سینمای بریده از خویشتن ایران می‌درخشد و دل اصحاب حق و سرگشتگان بیابان بی‌خویشی را می‌ستاند!

نقد چنین فیلمی دشوار است و در قامت قلم نمی‌گنجد، مقایسه آن با سایر فیلم‌ها اشتباه است و نباید آن را تماشا کرد، بلکه باید خود را در آن غرق کرد و همراه فیلم به نیایش پرداخت. سینما، یکی از غفلتکده‌هایی است که فرهنگ مدرن غربی برای بشر به ارمغان آورده است. حتی در کشور خود ما و سینمای نجیبی که دستاورد بزرگ انقلاب اسلامی است هم عمده فیلم‌ها بر طبق اصول رایج در سینمای غالب بر جهان ساخته و پرداخته می شوند. اما این بار فیلمی به ظهور رسیده که سالن های سینما را به عبادت گاه تبدیل می‌کند و به جای غفلت، به ستایش از سرور و سالار خلقت می‌پردازد. هم از این رو، برای ارتباط عمیق تر با این فیلم ، بهتر است که با وضو به سینما رفت.

«محمدرسول الله»(ص) محصول جدید سینمای ایران، درست در زمان و زمانه‌ای روی پرده سینماهای ایران و جهان می رود که هنوز، مردم خاطره تلخ روایت‌های هالیوودی درباره پیامبران را فراموش نکرده‌اند. اگر فیلم هایی چون «نوح»، «هجرت: خدایان و پادشاهان» و قبل از آن‌ها آثاری چون «رمز داوینچی»،«آخرین وسوسه مسیح» و ... اولیای الهی را تخریب کرده و هر رفتار زشتی را به پیامبران خدا نسبت داده بودند، «محمدرسول الله»(ص) آمده است تا از حیثیت رسولان دفاع کند. اگر «نام احمد، نام جمله انبیاست» پس چنین فیلمی به ستایش از همه رسولان آسمانی می‌پردازد.

مدح نبی مکرم اسلام، حتی اگر به دوران کودکی آن حضرت محدود باشد، یعنی دفاع از همه خوبی‌ها و زیبایی‌ها. یعنی حمایت از انسان و انسانیت و نیکی. مدح آخرین پیامبر، دفاعیه‌ای است بر وجود هدف و معنا در جهان و اثبات و ایجابی است بر راه رهایی و نجات از بند پلیدی‌ها و بدی‌ها با چنگ انداختن به ریسمان معنویت و دیانت.

باری، داستان فیلم «محمد رسول‌الله»(ص) با لشکرکشی ابرهه به شهر مکه آغاز می‌شود. درحالی که ارتش قدرتمند حبشیان به فرماندهی ابرهه در پی فتح مکه و تخریب خانه خداست، اما ناگهان سپاهی از ابابیل بر سر آن‌ها هجوم می‌آورند و سنگ بارانشان می‌کنند و موجب شکستشان می شوند. چند روز بعد، بانویی به نام آمنه فرزندی را به دنیا می‌آورد و نام او را محمد(ص) می‌گذارد و داستان دوران خردسالی و کودکی آخرین پیام‌آور الهی را می بینیم. مجیدی در پس روایت واقع‌گرایانه ولادت و کودکی نبی مکرم اسلام، به برخی از موضوعات روز، همچون تهدیدهای نظامی آمریکا و همچنین تحریم‌های غرب علیه ایران نیز پرداخته است.

فیلم «محمد رسول الله(ص)» عظیم ترین أثر سینمایی در تاریخ ایران محسوب می شود. این عظمت در جلوه‌های ویژه و عناصر صوتی و تصویری آن کاملا نمود یافته است. در این فیلم همچنین جمعی از متخصص‌ترین کارشناسان سینمایی کار کرده‌اند که ازجمله آن‌ها می توان به ویتوریو استرارو (مدیر فیلمبرداری) روبرتو پرپینانی (تدوین گر)، رحمان الله راکا (آهنگساز) ، مایکل اکانر (طراح لباس) و جیانتو دروسی (طراح گریم) اشاره کرد.

مجید مجیدی این فیلم را در واکنش به اهانت های پی‌درپی جریان صلیبی-صهیونی حاکم بر غرب به پیامبر اعظم(ص) ساخته است. وی در نشست خبری این فیلم که هفته قبل برگزار شد، گفته بود: «حدود ۹ سال پیش یکی از جشنواره‌های کشور دانمارک مرا دعوت کرد تا برایم بزرگداشت برگزار کنند. همان روزها ماجرای توهین به ساحت مقدس پیامبر در رسانه‌های دانمارک پیش آمد و این باعث شد تا من در آن کشور و آن جشنواره شرکت نکنم. آن زمان با خودم گفتم چطور می‌توانم در کشوری تجلیل شوم که به باورها و اعتقاداتم توهین کرده‌ است.از همان موقع ذهنم مشغول این موضوع بود که چرا ما در کشور خودمان و در تمام این سال‌ها کاری برای پیامبر اسلام نکرده‌ایم و منتظر مانده‌ایم تا آنها حرکتی داشته باشند و سپس جواب آنها را بدهیم.»

نمایش نخستین فیلم ایرانی درباره پیامبر اعظم(ص) در سینما را باید تبریک گفت، اما امید است که این آخرین فیلمی نباشد که درباره آن حضرت ساخته می‌شود. غربی ها صدها فیلم درباره پیامبرانی چون حضرت موسی(ع) و حضرت عیسی(ع) ساخته‌اند و ما نیز باید یک جریان سینمایی درباره پیامبر خاتم ایجاد کنیم.