غبارروبی از ارزش‌ها در رسانه ملی!

سه شنبه دوم تیر ماه ۱۳۹۴ رضا رشیدپور مجری سابق تلویزیون در یادداشتی به نقد سریال پایتخت ۴ پرداخته، و با گذشت ۳ قسمت از این سریال نوشته بود: «قبول دارم که سه قسمت از یک مجموعه بیست و چند قسمتی محک مناسبی برای نقد نیست. اما سنت سال نکو و بهار را هم نباید از نظر دور داشت. راستش را بخواهید در این سه شب حجم باور نکردنی از بهم‌ریختگی دراماتیک و سر در گم بودن خط روایی بیش از اندازه متعجبم کرد.

البته شنیده بودم که گروه بدون حتی یک صفحه سناریو عازم شمال شده‌اند ولی باور نمی‌کردم. موضوع فقط نقص دراماتیک نیست.حتی بازیها هم دیگر روان نیستند. چفت و بست دیالوگ‌ها کاملا فشل است و هنرنمایی امیر معمولی درجادوی قاب و حرکت هم رنگ باخته. پایتخت در این سه قسمت تلاش کرده تا همه چیز باشد. از هجو سیاسی تا کمدی رو حوضی. از شوخی بر سر تقلب در انتخابات تا بازی با کلمات دو پهلو که یادآور برخی کمدی های ... است.

اما به گمان من از همه به هیچ رسیده است. مشتی هیچ با چندین فرسنگ پلانهای کشدار بی معنی. کارگردان اصرار می کند که ما تمام صحنه های رفتن و برگشتن ارسطو به قبرستان با موتور سیکلت را ببینیم! آن هم در زمانی نزدیک به زمان واقعی ! آش آنقدر شور می شود که در پخش مجدد پلانهای یاد شده را حذف می‌کنند ... دلم می سوزد.

رشیدپور در ادامه نوشته بود: «ما استاد هدر دادن سرمایه‌هایمان شده‌ایم. یقینا محسن تنابنده و سیروس مقدم کارشان را خوب بلدند اما با یقین بیشتر می توان گفت که هرگز جادوگر نیستند و نمی‌توانند در زمانی کمتر از دو ماه خاطره سریالهای زنجیره‌ای موفق در جهان را تداعی کنند.مثلا چه ایرادی داشت که این بندگان خدا از همان سال قبل کارشان را آغاز می کردند؟! یعنی هیچ کس نمی‌دانست که سال نود و چهار هم ماه رمضان دارد؟! حالا مجبوریم اصطحکاک چرخ دنده‌های خلاقیت و محدودیت را با انواع شوینده های «تاژ» لیز کنیم تا بلکه از صدقه سر اسپانسر عزیز مخارج سرمایه‌سوزی مان تامین شود! البته من هنوز دوست دارم که به جمع بچه‌های هنرمند پایتخت امیدوار بمانم. به قول آن بنده خدای عزیزی که می گفت من دلواپس نیستم ، امیدوارم!»

ممکن است رشید پور یا امثال او ساعت‌ها از سریال پایتخت ۴ ایراد فنی و تخصصی بگیرند اما یالثارات به همان دلایلی که در شماره ۷۱۵ خود در یک اقدام استثنائی از «پایتخت ۲» به عنوان یکی از تولیدات سیمای جمهوری اسلامی دفاع کرد، حالا هم بعد از ۲ سال از «پایتخت۴» دفاع می‌کند.

ممکن است به قول رشید پور «پایتخت۴» مشمول بهم‌ریختگی دراماتیک و سردرگم بودن خط روایی باشد. بازیها روان نباشد. چفت و بست دیالوگ ها کاملا فشل باشد و... اما یالثارات در سال ۹۴ هم به همان دلایل سال ۹۲ از این سریال مغضوب دفاع می کند.
«پایتخت ۴» یک سریال مناسبتی محسوب می‌شد که در ماه مبارک رمضان به نمایش درآمد. سوال اینجاست کدام یک از همتایان «پایتخت ۴» نظیر «دردسرهای عظیم» و «گاهی به پشت سر نگاه کن» مشمول ایرادات فنّی مورد نظر رشیدپور نیست؟!

اما سوال مهم تر این است که کدام یک از همتایان «پایتخت ۴» که به مناسبت ماه مبارک رمضان ساخته و به نمایش درآمدند، یادآور این ماه مبارک و ارزش‌های آن بودند؟
آیا فرقی به لحظ بعد زمانی ایجاد می‌شد اگر هر یک از سریال‌های یاد شده در ایامی به غیر از ماه مبارک رمضان به نمایش در می آمدند؟!

از این گذشته به خاطر داریم که در شب های منتهی به شهادت امیرالمومنین که نمایش سریال‌های طنز قطع شد، نمونه‌های جایگزینی به جای آن از سیمای جمهوری اسلامی پخش شد. سوال اینجاست که کدام یک از این سریال ها با ایام پخش خود متناسب بود و کدام یک از آنها بری از ایرادات فنی آقای رشید پور؟!

به قول «نقی معمولی» این ماه رمضان که «هِچ» در کدام یک از سریال‌های مناسبتی سیمای جمهوری اسلامی طی ۱۰ سال گذشته به خاطر دارید که فضای نمایش در ماه مبارک باشد و به طور مکرر این فضا یادآوری شود که همه‌روزه هستند و با محدودیت‌هایی در این زمینه روبرو هستند؟

چند سال است که ندیده اید که در یک تولید تلویزیونی با جنبه سرگرم‌کنندگی، اوقات صرف سحر و افطار با جزئیات آن به نمایش در آید؟ استغفرالله کی دیده‌اید که یک خانواده دستجمعی برای اقامه نماز صبح بعد از صرف وعده سحری در مسجد جمع شوند؟

کجا در کدام تولید تلویزیونی دیده اید که مردی به ناموسش تذکر بدهد حجاب اسلامی رعایت کند. اما در پایتخت۴ این تذکر از سوی نقی معمولی به دو دخترش که درحال خروج از منزل بودند ضمن مونولوگی با این مضمون داده شد: «باباجان روسری خود را درست کنید شما دیگر بزرگ شدید.»

البته این چند مورد تمام آنچه ما از یک مجموعه طنز در تراز سیمای جمهوری‌اسلامی انتظار داریم نیست ولی همانطور که گفته شد از بس این مفاهیم ولو در حد اشاره در سریال‌ها و فیلم‌ها کم و نادر شده است، همین هم غنیمت است.