یارانه..

ویروسی در میان دستاوردهای امنیتی کشور!

امروز اولویت اصلی کشور مقابله با جنگ نرم است، جنگ نرم یعنی ایجاد تردید در دل ها و ذهن های مردم یعنی صحنه رویارویی دروغ های بزرگ با واقعیتهای تردید ناپذیر. 

«امام خامنه ای»

 درجنگ سخت دشمن با حمله نظامی و قتل عام و کشتار، اهداف خود را پی میگیرد، اما در جنگ نرم از ابزار جذاب و غیر خشن بهره گرفته و به رواج شایعات و تبلیغات منفی و مقابله با اعتقادات و ارزش ها می‌پردازد و با استحاله و تغییر در آنها سعی در تاثیرگذاری بر کشور مورد نظردارد.

«دردهه ۷۰ برخی از اساتید علوم سیاسی آمریکا و اعضای سیا و فرماندهان پنتاگون با طرح نظریه جنگ نرم معنای متفاوتی از جنگ را وارد ادبیات سیاسی و امنیتی دنیا کردند. 
هدف آنها زمینه سازی برای فروپاشی شوروی باابزارمتفاوت غیرخشن واز درون و داخل آن کشور بود. پس از یازده سپتامبر این طرح در دولت جرج بوش دوباره فعال شد و در گزارشی اعلام کرد: جمهوری اسلامی ایران یکی از اهداف تهاجمی آمریکاست که به خاطر وسعت سرزمین، کمیّت و کیفیت نیروی انسانی و نظامی و منابع طبیعی و موقعیت برتر جغرافیایی نمیتوان از تهاجم نظامی برای سرنگونی حکومت حاکم آن استفاده کرد. بنابر این تنها راه سرنگونی جنگ نرم اعلام شد ».

از شبکه جهانی اینترنت به عنوان یکی از بهترین ابزار برای پیشبرد پروژه جنگ نرم در ایران و برخی کشورها استفاده شد، که از سوی غرب ودشمن صهیونیستی مورد تهاجم قرار گرفته اند و این قدرتها تلاش می کنند تا از این طریق تصویری از ساختار حکومت را به مردم معرفی کنند که سبب ایجاد جدایی و شکاف بین آنها و حکومت شود و چهره ای ناکارآمد و مغایر با خواست عمومی از حکومت را به تصویر بکشند.

یکی از پدیده های جذاب که کاربران را مسحور خود کرده اند شبکه های اجتماعی مجازی از جمله فیسبوک ،توییتر، یوتیوپ،واتس آپ،تلگرام، وایبر و...هستند.

در این شبکه ها افراد، از مکان هایی بعضا بسیار دور از یکدیگر ، در یک گروه اجتماع کرده و با منشها و تفکرات مختلف ، اطلاعاتی متفاوت را منعکس میکنند ولی آنچه این مسئله را با خطر مواجه میکند این است که بعضا این اخبار از منابع و خروجیهایی به این فضا تزریق می شود که هدف آنها تخریب و تضعیف و تغییر ....حکومت می باشد.

دشمن نجس صهیونیستی معمولا با کنترل و مدیریت شبکه های مجازی صهیونیستی سعی در انجام عملیات روانی بر روی افکار عمومی دارد.

‌ آنها با مطرح کردن موضوعاتی مثل خدشه دار کردن جریان صلح آمیز انرژی هسته‌ای، مردمی نبودن حکومت، بی کفایتی مسئولان، بزرگنمایی مشکلات و کوچک نمایی دستاوردها سعی در جهت دهی افکار عمومی دارند.

دشمن پس از وارد کردن این شبهات و ایجاد سوال در ذهن و افکار مردم به جمع آوری اطلاعات وجریان سازی های بعدی از طریق همین شبکه های صهیونیستی و جاسوسی می پردازد و از همین طریق میزان واکنش مردم جامعه سنجش می شود. شکافهای احتمالی بین مردم و حاکمیت بررسی شده و از همین طریق در اذهان عمومی حس و نیروی مقاومت علیه دشمن صهیونیستی را تضعیف و در باور های ضد صهیونیستی تزلزل ایجاد می کند و با ایجاد موجی از سردرگمی در افکار عمومی ، در نهایت مردم را به سمت جنبش اجتماعی در جهت منافع اسرائیل ودشمن صهیونیستی سوق می دهد.
«نتانیاهو در کاخ سفید توصیه کرده بود برای از بین بردن مشروعیت داخلی جهوری اسلامی ایران لازم است، ازسایت های اجتماعی استفاده کنیم و با استفاده و با ارائه اطلاعات و هدایت مخالفان به آشوب های داخلی نظیر آنچه در اغتشاشات سال ۸۸ در تهران مشاهده شد دامن بزنیم .»

باتوجه به هزینه بالای در گیری نظامی باایران بخاطر قدرت روز افزون ایران در این زمینه و به شکست انجامیدن در مواجهه نظامی با ایران ، بهترین راه و کم هزینه ترین حمله ، از طریق فضای مجازی و جنگ سایبری و تحریک افکار عمومی در این فضاست.

امروز رسانه های اجتماعی ، بیش از رسانه های جمعی رادیو و... در فضای مجازی در ارتباط لحظه به لحظه با افکار عمومی هستند و این بهترین ابزار برای قدرتهای بزرگ است که خواهان تغییر در حکومتها هستند و بهترین ابزاریست که مخاطب مورد نظر بر موج آنها سوار میشود و براحتی میتوانند زمینه تغییر در یک جامعه را ایجاد کنند.

این ادعا در جریانات کودتا در کوبا ، اوکراین،مصر و کشورهای عربی،... وفتنه۸۸ ایران اثبات شده است.

در کوبا بدلیل در گیریهای ایدئولوژیک که بین این کشور و کشورهای غربی وجود داشت دیده شد که شبکه ها ی نو ظهور اجتماعی صهیونیستی به ابزاری برای دخالت در امور این کشورها تبدیل شدند.

این پروژه در ۲۰۰۹ در کوبا آغاز و در ۲۰۱۲ اجرا شد .در این مدت کاربران کوبا کم کم جذب شبکه ای بنام «زون زونئو» یا « توئیتر کوبایی » شدند.

دولت آمریکا برای پنهان کردن اقدام خود تلاش کرد این جریان را از طریق چند کشور پوشش دهد و در واقع از واسطه استفاده کند ولی در نهایت این توطئه و دخالت افشا شد. 

هدف این طرح ایجاد شبکه ارسال پیام مثل شبکه توئیتر بود که مردم بخصوص ناراضیان در کوبا با استفاده از آن بتوانند از کنترل شدید دولت کوبا بر شبکه اینترنت بگریزند و در نهایت آمریکا و هم پیمانانش به منافع و خواسته های خود برسند. 

شبکه های اجتماعی در قیامهای ۲۰۱۱ در کشورهای عربی نیز بسیار موثر بودند. این شبکه ها باعث شدند که جریان بیداری اسلامی و صدای انقلاب شهروندان عرب به جامعه بین المللی کشیده شود و از طرفی به جنبشها کمک کرد با دست خالی و بدون داشتن امکانات مالی فعالیتشان را سازماندهی کنند.

اما این یک طرف ماجرا بود. در این کشاکش ، قدرتهای آمریکایی ،صهیونیستی بیکار ننشستند و این جنبش را در مصرجهت دهی کردند و در نهایت این جریان دچار انحراف شده و ناکام ماند.

« هیلاری کلینتون در بازدید از میدان التحریر قاهره صریحا اشاره کرد ؛ برای من دیدار از جاییکه یک انقلاب متاثر از شبکه توئیتر رخ داد و بر کل جهان تاثیر گذاشت افتخار آمیز است.»(!)

علاوه بر توئیتر برخی از تحلیلگران غربی نقش فیسبوک را در این جریان بسیار پررنگ دیده و قیام مردم مصر را «قیام فیسبوکی» نامیده‌اند. یکی دیگر از انقلابهایی که نقش شبکه های اجتماعی در آن بارز است انقلاب اوکراین می باشد.

انقلاب نارنجی اوکراین که درسال ۲۰۰۴ میلادی با ناکارآمدی مواجه شد بار دیگر درسال ۲۰۱۳ با ابزار جدید و کم هزینه تر از ابزار قبلی یعنی شبکه های اجتماعی تکرار شد.
موج سواری قدرتهای صهیونیستی در این جریان از طریق شبکه های مجازی به حدی بود که این انقلاب نیز انقلاب فیسبوکی و توئیتری نام گرفت.سایتهای مختلفی بطور مستقیم از وضعیت نا آرام خیابانهای کیف ،عکس و فیلم تهیه کرده و در واقع تک تک کاربران به یک ابزار اطلاع رسانی در فضای مجازی بدل شدند.

در ایران نیز مانند سایر کشورها و با توجه به تاکید کنگره آمریکا این پروژه کلید خورد .متاسفانه بی توجهی مسئولین و مدیران مربوطه پس از ورود این ابزار و عدم ارائه الگوی مناسب ملی و عدم کنترل و مسدود سازی ، سبب بروز نابسامانی های شد و زمانی‌که شایعه عدم صحت و سلامت انتخابات مطرح شد، به سرعت در شبکه های اجتماعی گسترش یافت ‌ودر نهایت تبدیل به خشونت‌ها و هنجارشکنی‌هایی در جامعه شد.

در انتخابات ۸۸ بزرگترین تهدید علیه امنیت ملی در ایران اتفاق افتاد و به اعتراف دولت های غربی و صهیونیستی شاهد جدی ترین تجربه استفاده از اینترنت و شبکه های اجتماعی مثل فیسبوک و توئیتر و یوتیوپ و....مانند آنها بر علیه حکومت و منافع ملی ایران بودیم.

با نگاهی گذرا به این جریانات در میابیم که دشمن صهیونیستی با بهره برداری از این فضاها ، سعی در استحاله درونی پایه های اعتقادی و ارزشهای این مرز وبوم دارد و بجاست که دولتمردان و سیاست گذاران و بخصوص دستگاههای امنیتی بیش از پیش به این نکته مهم توجه داشته باشند که توانمندی و قابلیت فضاهای مجازی برای بر هم ریختن امنیت و ثبات کشور ، غیر قابل انکار است و چنانچه کوتاهی در این امر صورت پذیرد همه دستاوردهای امنیتی و حفاظتی براحتی در معرض تهدید قرار خواهد گرفت.
امام خامنه‌ای : «فتنه ۸۸ جلوه ای از توطئه دشمنان بود . غفلت نباید بخرج داد ...هدف فتنه گمراه کردن است ....خیلی از ملتها در مواقع حساس غافل شدند و چون نفهمیدند... حوادث از روی آنها عبور کرد ....غافل ماندند و لگدمال حوادث شدند»

فوری فوری فوری....: مقصر اصلی شناخته شد!!

بلندگوی آمریکا شعبه ایران

شما رو به خدا واگذار میکنیم

کوتاه و اسفبار از نمایشگاه کتاب

«در سالیان گذشته وقتی این چهره‌های افسرده را می‌دیدم، متاثر می‌شدم؛ اما امیدوارم در دولت جدید امیدواری به وجود بیاید و ما هم در راستای تقویت این روحیه حمایت‌هایی انجام می‌دهیم. امیدوارم ادامه‌دهنده خوبی برای راهی باشیم که آقای خاتمی آن را شروع کرد و قبل از اینکه رای اعتماد بگیرم، از نظرهای ایشان استفاده کرده‌ام.» گزاره تاریخی فوق بخشی از افاضات علی جنتی وزیر ارشاد کنونی است که پیش از این روز نهم شهریور ۱۳۹۲ ، در آیین افتتاح استودیوی موزه موسیقی ادا شده بود.

البته این جمله تاریخی مقام معظم رهبری در نیمه ماه رمضان ۱۴۳۵ ، خطاب به علی جنتی هم در خاطر همگان ثبت و ضبط است: «با آقای وزیر حرف زیاد داریم، در عرصه فرهنگ اشکال جدی داریم.»

بد نیست برای قیاسی بین دو گزاره پیشین و درک این مفهوم که آیا اظهار امیدواری علی جنتی به واقع تبدیل شده یا نه ، مروری بر اندک یافته های عیان در نمایشگاه کتاب سال ۹۴ داشته باشیم. مروری که مفهوم اشکال جدی به عرصه فرهنگ را نیز تفسیر خواهد نمود. همچنین با مرور همین نشانه های کوچک که مشتی از خروار است می توان به درک اقدام اعتراض آمیز مقام معظم رهبری پی برد که چرا سال گذشته به بازدید نمایشگاه کتاب مبادرت نکردند.

حمیرا ، دلکش و همجنس باز و... همه جمعند

در غرفه «فرهنگ معاصر» که نماینده ناشران معتبر فرانسه در ایران است می توانستید کتابی با عنوان زن نابود شده را در معرض فروش ببینید که نوشته «سیمونه دوبوآر» است. نویسنده ای فاسد و همجنس گرا که معشوقه «ژان پل سارتر» بوده و مروج خط فکری «فمینیسم» ، «بی بند و باری» در آثار خویش است.! انتشارات «ثالث» نیز کتاب «آهنگ ها و ترانه های جاودان» را به همراه نام زنان آوازه خوان دوره طاغوت نظیر حمیرا ، دلکش ، عارف و ... در بیست و هشتمین نمایشگاه کتاب توزیع نموده بود.!

یاغی ها

«... در روابط زناشویی» نوشته «منصور فتحی» نیز کتاب دیگری است که توسط انتشارات «جامعه شناسان» توزیع شده بود و به بهانه آسیب شناسی در ارتباط نامشروع میان زنان و مردان متاهل ، به انتشار داستانهایی پرداخته که سراسر حاوی مطالب مبتذل و داستانهای بدون قید و بند اخلاقی از ارتباطات نامشروع است.

«دم های بی وا دم» نوشته «علی اکبر یاغی تبار» حاوی اشعاری با مضامین «ابتذال» ، «پوچ گرایی» و... توسط نشر «نیماژ» ، یکی دیگر از یافته های مخاطب در نمایشگاه کتاب سال جاری بود. «یاغی تبار» شاعر دین‌ستیز این کتاب ، پیش از این نیز «جوانمرگ نامه» را خلق کرده بود که به دلیل ابتذال شدید انتشار آن ممنوع شده بود. همچنین اشعار «یغما گلرویی» شاعر ترانه‌های خواننده‌ مرتد (شاهین نجفی)، توسط انتشارات «نگاه» فروخته می شد. شاعر فاسدی که اخیرا از عریان شدن گلشیفته فراهانی در انظار عمومی در خارج از کشور حمایت کرده بود!

ضلالت و پوچی

بیست ‌و هشتمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران همچنین مجالی برای بازخوانی تفکرات «صادق هدایت» فراهم آورده بود که انتشارات «چشمه» تولیت آن را برعهده داشت. صادق هدایت از توهین علنی به مقدسات دینی و اهل بیت علیهم السلام ابایی نداشت. هدایت فردی پوچ‌گرا بود که نه تنها اسلام و مذهب را با توهین و هتاکی نواخت بلکه ارزشی برای فرهنگ و ملت و کشور خود نیز قائل نبود. 

وی ضمن روی گردانی از همه‌ این ارزش ها در پنجمین خودکشی خود مُرد! «نشر چشمه» نیز همان انتشارات پر سر و صدایی است که طبق اظهارات معاون سابق فرهنگی وزیر ارشاد در خرداد ماه ۹۱ ، کتابی بر ضد قیام کربلا و ضد امام حسین(ع) منتشر کرده بود. ترویج همجنس‌بازی ، ارتباط جنسی میان دختران و پسران و زنای با محارم در کتب ارائه شده به وزارت ارشاد بخشی از تخلفات نشرچشمه بود. این انتشارات لغو امتیاز شده با روی کار آمدن دولت «تدبیرو امید» در اردیبهشت ماه سال ۹۳ توسط وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی مجوز کار دوباره گرفته است.!

جای بهروز وثوقی خالی...

یکی دیگر از عجایب بیست و هشتمین نمایشگاه کتاب تهران در غرفه انتشارات «موزه عبرت ایران» رقم خورد که در کنارکتاب‌های خود اقدام به فروش فیلم‌هایی از جمله «گوزنها» و «تنگسیر» (با بازی بهروز وثوقی)، از هنرپیشه های فاسد قبل از انقلاب می پرداخت.! بهرزو وثوقی از جمله بازیگرانی است که از طریق رابطه با افراد فاسدی چون اشرف پهلوی در زمان طاغوت به شهرت رسید! 

عباس شباویز تهیه کننده فیلم قیصر و مدیر آریانا فیلم در همین خصوص گفته بود برای قطع رابطه نزدیک وثوقی و اشرف ، به دستور دربار زمینه‌های ارتباط وی با گوگوش در همان آریانا فیلم و همچنین سازمان سینمایی پیام متعلق به علی عباسی فراهم آمد. در حالی که در آن زمان، وی همسر محمود قربانی ،کاباره دار معروف بود و نکته جالب اینکه خود وثوقی در خاطراتش می‌گوید که برای فیصله دادن پیوندش با گوگوش ، هویدا ، نخست وزیر وقت هم به میدان آمد.

اسماعیل و پاسدار احمدی‌‌نژاد!

اما در تراژدی توزیع کتب ، «به رسم حقیقت و زیبایی» عنوان دیگری بود که در آن به شرح زندگی و اشعار «اسماعیل خویی» ، شاعر ضد انقلاب و هتاک به نظام و مقام معظم رهبری پرداخته شده بود.!. اسماعیل خویی بعد از انقلاب از مدافعان سازمان چریک‌های فدایی خلق بود و در سال ۱۳۶۰ به دلیل اینکه از مخالفان جمهوری اسلامی ایران بود به صورت خودخواسته به انگلستان پناهنده شد.

وی از جمله عناصر فعال در تشویق و هماهنگی نیروهای مخالف نظام برای قرار گرفتن در مقابل نظام در فتنه ۸۸ بود. نگارش بیانیه های مختلف علیه نظام اسلامی و تشویق و تحریک جوانان به حمایت و امضای این گونه بیانیه ها و مصاحبه با شبکه های ضد انقلاب و بیگانه چون بی بی سی و صدای آمریکا از جمله اقدامات این نویسنده‌ فراری است.لازم به ذکر است که وی در ایام انتخابات شعری را با عنوان «پاسدار احمدی‌‌نژاد» به افتخار میرحسین موسوی سرود که در آن اهانت‌های بسیاری به رهبر انقلاب ، رئیس‌جمهور و مردم ایران کرده بود!

گیرکرده‌ها در دهه‌های۵۰ و ۶۰

البته با وجود ممنوعیت توزیع کتاب «من و سیمین و مصطفی» نوشته «شیوا ارسطویی» ، این اثر در غرفه نشر «روزنه» به فروش رسید. نویسنده این کتاب که به ترویج عشق های مثلثی و قبح زدایی از فرزند نامشروع مشهور است ، پیشتر ضمن گفتگو با خبرگزاری مهر گفته بود: «من و تعداد زیادی از آدم‌های مثل من تغییرات تند و ناگهانی دهه ۵۰ و ۶۰ را حس کرده‌ایم. تغییراتی که آنقدر سریع بود که در مواردی تنها فقط می‌شد از کنارشان گذر کرد و چندان فرصتی برای درکش وجود نداشته است. راوی این رمان هم مثل بسیاری از ما فردی است که در دو دهه گذر بسیار سریع و بی‌واسطه وقایع پیرامونش را حس کرده؛ گذری آنقدر سریع که انگار او در بی‌خبری مطلق به سر می‌برد.»

خبر انتشار این کتاب سبب شد تا روزنامه‌ شرق ، در یادداشتی به قلم امیر جلالی ضمن نقد و بررسی این کتاب در خصوص آن بنویسد: «ظاهرا دهه ۶۰ دست از سر داستان‌نویسان ایران برنمی‌دارد. نباید هم بردارد. اما رمان ارسطویی به آغازهای این دهه می‌پردازد. به لحظه‌هایی از دهه ‌شصت که دهه شصتی‌ها شاهدش نبوده‌اند. از این بابت نمی‌شود گفت «من و سیمین و مصطفی» رمانی نسلی است. نباشد هم عیبی ندارد.» جلالی می افزاید: «انقلاب راوی را از تمرین باله بازداشته است. انقلاب به میهمانی و پارتی‌های پرجنب‌و‌جوش پایان داده است. اگر رمان را بخوانیم قرینه‌های بیشتری به‌دست می‌آوریم.»

به نظر می رسد مشتی از خروار پیشین ، نشانه خوبی برای اثبات این ادعاست که علی جنتی تنها به ادامه راه خاتمی ، درخیال خود امید نبسته ، بلکه قویا در این راه گام نهاده و راه او را با سرعت می پیماید. او به راستی ادامه‌دهنده خوبی برای راهی است که خاتمی آن را شروع کرد و حالا به نظر می رسد نوبت مجلس است تا این وصله نچسب را از لباس جمهوری اسلامی ایران ، جدا کند. هرچند که تجربه ثابت کرده با رفتن جنتی ، بدتر از او برای ذبح فرهنگ و شعائر دین وارد گودال قتلگاه خواهد شد. مگر آنکه تیغ نظارت تیز باشد.

پیامدهای سوءسهل‌انگاری قوای سه‌گانه در فضای مجازی

آیا تا بحال با خود اندیشیده اید چگونه است که در زمینه فناوری اطلاعات در کمتر از ۲۰ سال تلفن همراه از وسیله ای لوکس و کمیاب به وسیله‌ای ارزان، در دسترس و با امکانات فراوان تبدیل شد؟ چرا بدنبال رشد تصاعدی و سریع استفاده و رواج این دستگاه, فرهنگ و اطلاعات راجع به آن رشد نداشته است؟ شاید با نگاهی به گذشته و سایر وسایل ارتباط جمعی بتوان گفت تلفن همراه یکی از ابزار فرهنگی –رسانه‌ای است که نقش مهمی در تحول حوزه های مربوط به فرهنگ و اجتماع برعهده داشته است.

طبق ماده ۵۰۱ قانون مجازات اسلامی, محافظت از اطلاعات شخصی و حفظ حریم افراد, اصل اساسی است. براین اساس حفظ حقوق شهروندی, حفظ اطلاعات امنیتی, فردی و ملی را لازم و بلکه واجب می‌نماید. با ورود و دسترسی گوشی‌های پیشرفته به اینترنت, دامنه جرم و جاسوسی از فضاهای مجازی نیز افزایش می یابد. نگاه دقیق به شبکه های به اصطلاح اجتماعی که با شعار امنیت,سهولت ارتباط,رایگان بودن, جذاب بودن محیط کار و...باعث محبوبیت و جذب افراد به خود شده‌اند خود نوعی مشکل اجتماعی– امنیتی به حساب می‌آیند. 

این شبکه های ضداجتماعی بصورت نامحسوس باعث تغییر در رفتار و منش مردم, تغییر در باورها و اعتقادات (ازطریق بنگاه های شبهه پراکنی) ,رواج شایعات, تخریب فضاهای شخصی و اعتقادی شده فرد را از فضای واقعی خانواده و دوستان جدا و به فضای غیرواقعی و مجازی انس می‌دهد. حال آنکه در پس تمامی آثار مخرب این نرم افزار و شبکه‌های صهیونیستی اهداف جاسوسی, تخریب بنیان خانواده و کشور بدون هیچ مجوز و نظارتی, حتی گاه همراه با تاکیدات دولت درحال انجام است. درجایی که نرم افزارهای مشابه داخلی برای فعالیت احتیاج به تعداد زیادی مجوز, پرداخت مالیاتهای سنگین و... دارند.

این نرم افزارها کاربر محور هستند یعنی با دریافت و انتقال اطلاعات و داشته‌های ذهنی کاربران مشغول تولید دیتا هستند. با در نظر گرفتن اینکه این نرم افزارها ساخته و پرداخته دشمنان اسلام و مسلمین است، باید این سوال در ذهن هر انسان آگاه وجود داشته باشد که دشمن در قبال دادن این‌همه امکانات رایگان در فضای مجازی چه اهدافی را دنبال میکند!؟ مطمئنا ساده لوحانه است اگر فکر کنیم دشمن از طراحی زمین بازی که مدیریت,کنترل,نگهداری و حقوق کارکنان و هزینه پرسنل آن ملیونها دلار خرج دارد،هدفی جز جذب مخاطب و سود رسانی به ما نداشته باشد. در واقع دشمن با دریافت اطلاعاتی که خود کاربران به رایگان در اختیار این دشمن همیشه همراه می‌گذارند با شناخت علائق، ذایقه ها،نقاط ضعف و قوت مردم هر سرزمین به ارزشیابی تشخیصی مردم در حوزه‌های مختلف مشغول است تا با جهت دهی فکری مردم به سمت امیال و خواستهای خودشان قدم بردارد. 

اینگونه است که دشمن ابتدا با ذائقه شناسی و سپس ذائقه‌سازی و ایجاد دلبستگی در مردم به محصولات و تولیدات دشمن با یک برنامه ریزی دقیق بطور نامحسوس به اعتقادات ریشه‌ای و پایه‌ای مردم حمله ور شده, با رصد مداوم فعالیت و تغییرات مردم تأثیر فعالیتهای مخربش را ارزیابی می‌کند.

در واقع مردم با حضور در این شبکه ها و نرم افزارها که به حق میتوان با توجه به آسیبهای فراوانشان آنها را شبکه‌های ضد‌اجتماعی و بد افزار نامید با انتقال اطلاعات اقتصادی, فرهنگی,سیاسی ,امنیتی به خارج از کشور دانسته یا نا دانسته به دشمنان کمک میکنند بدون آنکه دشمن برای این کار نیاز به اعزام پژوهشگر و هزینه کردن ملیاردها دلار داشته باشد.

بعنوان مثال پروژه قلعه دیجیتال امنیت ملی آمریکا(ان‌اس‌آ) در سال ۲۰۰۲ رسما با مجوز مجلس سنا اعلام عمومی گردید. این پروژه نه تنها مجوز شنود و تخلیه اطلاعاتی مردم کشور خودش بلکه رصد, ذخیره و جاسوسی از تمامی اطلاعات ملتهای جهان را نیز بر اساس قانون پیگرد تهدید های امنیت ملی به آمریکا میدهد. مایکل میری لاشویلی رییس موسسه «زاکا» که از بزرگترین شهرک سازان صهیونیست در جهان است مالک این پروژه است. از محصولات این پروژه, شبکه ضداجتماعی «تلگرام» است. لاشویلی همان کسی است که نتانیاهوی خبیث کودک کش در باره‌اش میگوید: لاشویلی سرمایه بزرگی برای امنیت اسراییل است و ما شکرگزار این سرمایه هستیم.

حال این سوال مطرح میگردد که در دنیایی که هیچ دولت و هیچ قانونی, در هیچ کشوری این را نمی‌پذیرد که یک سرویس جاسوسی,اطلاعات مردم ,مسئولین و سازمانهای آن کشور را تخلیه کند,چرا مسئولین کشوری ما در هر سه قوه نسبت به این خطر بزرگ نه تنها خنثی عمل کرده‌اند که گاه با عضویت در این شبکه‌های ضد اجتماعی جاسوسی زمینه فعالیت راحت‌تر دشمنان اسلام و مسلمین را فراهم می آورند.

چرا در حالی‌که مقام معظم رهبری به علت اهمیت فضای مجازی, شورای عالی فضای مجازی را موظف به مدیریت این فضا کرده اند, شاهد اقدام عملی و سریع از این شورا و سایر مسئولین کشوری نبوده ایم.؟ مگر نه آنست که دشمن با تطمیع,تحقیر یا بی‌حیثیت کردن افراد, تهدید و درنهایت حذف با دشمنانش برخورد میکند!؟ چگونه است که آمریکا طبق تصویب سنا هرگونه حمله سایبری را حمله نظامی تلقی میکند و با حمله نظامی به آن پاسخ میدهد اما دولتمردان و مسئولین کشوری ما احیاناً علاوه بر حرکتهای منفعلانه خود به این شبکه‌ها پناه جسته و اطلاعات کشور را به رایگان در اختیار دشمنان اسلام قرار میدهند؟!!

از دولت انتظار میرود همانگونه که قوه قضاییه حکم داده قانون مدار بوده و جلوی این جاسوسکده های همیشه همراه را بگیرد. در زمانی که بحث امنیت ملی و حفظ مصالح مردم و دین به میان می آید وظیفه مسئولین اهمیت بیشتری می یابد.

براستی چرا قوه مقننه قوانین سخت گیرانه در این رابطه نگذاشته یا در صورت وجود قانون چرا به عنوان حافظ قانون و نماینده مردمی که در حوزه های مختلف از این مسئله ضربه میخورند به وظایف خود عمل نمی‌کند.؟ براستی نشان دادن کارت زرد کفایت میکند؟

چرا اعضای محترم کمیسیونهای امنیت ملی,کمیسیون فرهنگی, اقتصادی و...به وظایف ذاتی خود در بحث مطالبه و سوال و تحت فشار قرار دادن برای کنار گذاشتن خائنین به حقوق نظام و ملت و قانون اساسی کاری صورت نداده اند؟؟

چرا قوه قضاییه به‌صورت محکم و بدون مماشات از طریق اختیارات قانونی خود با حکم قضایی برخورد مقتضی را با این جاسوسکده‌ها و فحشاخانه‌های همیشه همراه نمی‌کند واگر حکمی داده است ضمانت اجرایی برایش نگذاشته؟ چرا با کسانی‌که مقابل این حکم ایستاده و دست دشمنان اسلام و مسلمین و سرویسهای جاسوسی تروریستی دولت صهیونیستی را باز گذاشته اند به جرم خیانت برخورد نمی‌کند؟؟

چرا قوه مجریه شبکه ملی اطلاعات را آنطور که باید راه اندازی نمی‌کند؟ چرا وزارتخانه های مرتبط از اطلاعات تا ارتباطات و ارشاد و سازمانهای نظارتی حتی ذره‌ای امنیت ملی را در نظر نگرفته و برخلاف دستورات مقام معظم رهبری در زمینه مسائل مختلف فضای مجازی عمل می کنند؟

انتظار میرود دستان قوی نظام در وزارت اطلاعات کما فی‌السابق به عنوان حافظان امنیت ملی با عوامل دشمن در وزارتخانه‌های ارتباطات و ارشاد و سایر نهادهای دولتی که ضد امنیت شهروندان و مسئولین در حال فعالیت هستند برخورد کرده و همچون گذشته بدون وابستگی به جریانات جناحی و سیاسی به وظیفه ذاتی خود عمل کند.

از صدا و سیما نیز انتظار میرود به عنوان عضو شورای عالی فضای مجازی با ساخت برنامه‌های موثر جهت فرهنگ سازی ,معرفی برنامه ها و شبکه های اجتماعی ایرانی جایگزین ,به وظیفه خود در قبال حمایت از فرهنگ ایرانی, تولیدات داخلی و آگاه سازی مردم و مسئولین عمل کند.

براستی در جایی‌که میتوان به‌جای فیلترینگ هوشمند با یک دهم هزینه‌های آن تعداد زیادی نرم افزار و شبکه ایرانی ایجاد کرد, چرا کاربران را در تله فیلترینگ حبابی دشمن رها کرده تا احساس کنند که در حال فعالیت مفید بوده و به خیال خود برضد دشمن صهیونیستی اقدامات مفید انجام میدهند اما در واقع با بازی در زمین دشمن در حال سود رسانی اقتصادی – اطلاعاتی به او باشند.

اینجا است که در میابیم چرا رهبری عزیز درباره اهمیت فضای مجازی فرمود: اگر رهبر انقلاب نبودم حتما رئیس فضای مجازی کشور می‌شدم!

من و تحریم

دبه....!

تلاش ویزیتورهای بدون‌مواجب دولتی برای شبکه‌های جاسوسی!

 در هفته‌های اخیر، شاید کمتر روزی پیش می‌آمد که شاهد اخبار جدید در رابطه با وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نباشیم. از جنجال کارت زردی که مجلس شورای اسلامی به وزیر ارتباطات داد تا اظهار نظرهای عجیب و غریب وزیر در مورد شبکه‌های اجتماعی. اظهار نظرهایی که باعث می‌شد فعالان فضای مجازی، به حال چنین وزارتخانه‌ی با اهمیتی، افسوس بخورند؛ که چگونه وزیر محترم، از کمبود اطلاعات تخصصی مردم سوء استفاده کرده و مطالبی خلاف واقع مطرح می‌کند، تا از ورای این شانتاژهای خبری، شخصیت حقوقی خود و وزارتخانه‌ی مربوطه را تطهیر نماید! البته بسیاری از افراد آگاه، از مدت ها پیش، چنین جنجال آفرینی‌ها و فریب افکارعمومی از سوی این وزارتخانه را پیش بینی کرده بودند و سعی داشتند با روشنگری و آگاه‌سازی مردم، مانع از سوءاستفاده‌ی مدیران دولتی از این جریان شوند.

مجلس شورای اسلامی، سه شنبه ۲۵ فروردین، وزیر ارتباطات را برای پاسخگویی به برخی ابهامات به صحن علنی دعوت کرد؛ توسعه شبکه و پهنای باند اینترنت توسط وزارت ارتباطات بدون پیوست فرهنگی، آن هم قبل از راه اندازی شبکه ملی اطلاعات و همچنین بی توجهی به ظرفیت داخلی، از مسائلی بود که وزیر ارتباطات برای آن ها پاسخ قانع کننده ارائه نداد. پس از دریافت کارت زرد، وزیر ارتباطات مدعی شده بود که به خاطر توسعه‌ی اینترنت، کارت زرد گرفته است! ولی این تفسیر نادرست، تنها باعث هدایت افکارعمومی به مسیری غلط شد تا متوجه تغافل و بعضا، خیانت‌های برخی عناصر خود فروخته داخلی و دشمنی دشمنان خارجی در این عرصه نشوند.

افزایش پهنای باند بدون ارائه‌ی پیوست های فرهنگی، قانونی، امنیتی، اقتصادی و سیاسی، نه تنها موجب رونق علمی، فرهنگی و سیاسی کشور نمی شود، بلکه باعث می‌شود نجاست این پهنای باند آمریکایی، افراد بیشتری را آلوده کند. 

نکته بسیار مهمی که باید به آن اشاره کرد، آن است که بهره‌مندی از اینترنتی پر سرعت، امن، ارزان و همیشه در دسترس، از حقوق مسلّم هر کاربر ایرانی است؛ اما پهنای باند و اینترنت آمریکایی موجود، هیچ کدام از این چهار مولفه را ندارد. متاسفانه وزارت ارتباطات، تنها به افزایش سرعت اینترنت و ورود نسل های سوم و چهارم اینترنت تلفن همراه پرداخته است، غافل از آنکه «امنیت» در این بستر، معنایی ندارد؛ و افزایش سرعت، به معنای باز گذاشتن هر چه بیشتر دست سرویس‌های جاسوسی_تروریستی برای سوءاستفاده از کاربران است. بدین ترتیب حقوق شهروندی و امنیت ملی، بازیچه‌ی دست دشمنان صهیونیستی خواهد شد.

طرح توسعه ی «شبکه ملی اطلاعات» در مرداد ماه سال ۹۳، تصویب و برای اجرا به وزارت ارتباطات ابلاغ شد؛ این همان اینترنت پیشرفته ایست که چهار مولفه سرعت، امنیت، قیمت کم و دسترسی همیشگی را داراست. مقام معظم رهبری که اشراف کامل بر تهدید ها و فرصت های فضای مجازی دارند، ضمن تشکیل شورای عالی فضای مجازی، ۴۰ دستور مهم، که پایه آن بر راه اندازی شبکه ملی اطلاعات است، را به اعضای این شورا ابلاغ فرمودند.

ولی متاسفانه با گذشت ۳ سال از تشکیل این شورا، شاهد آن هستیم که هیچ کدام از دولت ها، برای اجرای فرامین رهبر معظم انقلاب در باب فضای مجازی و راه اندازی شبکه ملی اطلاعات، از جدیت لازم و عزم راسخ برخودار نبوده و نیستند. علاوه بر دشمنان اسلام و مسلمین که سعی بر سیاه نمایی شبکه پیشرفته ملی اطلاعات دارند، برخی از مسئولان داخلی نیز، به صورت جاهلانه _و ان شاء الله نه به صورت عامدانه_ تصویری متفاوت از واقعیات این شبکه پیشرفته را در سایت ها و فضای مجازی منعکس می کنند.

برخی مسئولان، ضمن انحراف درون محتوایی این طرح، و سخت و محال نشان دادن ساختار اجرایی آن، به جای شعار «ما می توانیم»، شعار «ما نباید بتوانیم» را سر لوحه‌ی اقدامات خود قرار داده‌اند. متاسفانه اولویت‌های کنونی کشور در فضای مجازی بر انجام طرح های کم ارزشی مانند پیامک های تبلیغاتی گذاشته شده، که اجرا یا عدم اجرای ﺁﻥ ﺗﺎﺛﯿﺮﯼ بر سرنوشت کشوﺭ ندارد.

ساختار شورای عالی فضای مجازی به گونه ایست که بخش مهمی از وظایف شورای عالی انفورماتیک، شورای عالی اطلاع‌رسانی و شورای عالی فن‌آوری اطلاعات برایش تعریف شده است؛ بنابراین برای جلوگیری از موازی کاری، دولت موظف شد ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ این بخش ها را متوقف نماید. ولی متاسفانه این بخش‌ها، نه تنها متوقف نشدند، بلکه ضمن تقویت خود، به انجام اعمال فرا قوه‌ای روی آوردند؛ بدین صورت که با اقداماتی فراقانونی، به قانونگذاری، اجرا و نظارت در زمینه‌ی فناوری اطلاعات پرداخته‌اند. 

به عنوان مثال، وزارت ارتباطات و سازمان هایی مانند زیرساخت و شوراهای درونی مرتبط با این نهاد ها، با اعمال سیاست های خاصی در حوزه ی فضای مجازی و فناوری اطلاعات، علاوه بر قدرتمند کردن شبکه‌ی دلالی پهنای باند و انحصار نقاط اصلی ترافیک اینترنت و ممانعت از ورود بخش خصوصی به آن، کشورمان را در زمینه محصولات فناوری، به قدرت های پوشالی شرق و غرب، وابسته نگه داشته است. وزیر ارتباطات به تازگی گفته بود:«مردم نباید انتظار داشته باشند من بیایم برای آنها شبکه اجتماعی بزنم زیرا نمونه‌های واتس‌اپ، وایبر و فیس‌بوک نیز کاملا خصوصی هستند.» در پاسخ به این صحبت، نخست باید گفت که برخی دولت ها مانند دولت ژاپن، در مواجهه با هجمه‌ی جاسوسی و حیله های این شبکه‌های ضد اجتماعی صهیونیستی برای کسب سود اقتصادی، برای آنکه به سرعت بتوانند مانع از سوء استفاده ی سرویس های جاسوسی_تروریستی شوند، نرم افزار «لاین» را راه اندازی کردند. 

به علاوه حتی اگر بگوییم که دولت جمهوری اسلامی، موظف به تخصیص بودجه‌ی کافی، برای ممانعت از جاسوسی سرویس‌های صهیونیستی_تروریستی نیست، حداقل ملزم به ارائه تسهیلات برای اخذ مجوزهای لازم به بخش خصوصی، به صورت سریع و بدون گذراندن مراحل پیچیده‌ی بروکراسی است.

مسئله‌ی مهم دیگر آن است که این نرم افزارها و شبکه های ضداجتماعی صهیونیستی، که ماهیت جاسوسی آن ها بر کسی پوشیده نیست، با چه مجوزی در کشور ما فعالیت می‌کنند؟ آیا با دولت و وزارت ارتباطات، قراردادی بسته‌اند که حضورشان در فضای مجازی کشور، مشروع خوانده می‌شود؟ چگونه است که مسئولان بلند مرتبه‌ی کشورمان، علاوه بر استفاده از این شبکه های ضداجتماعی صهیونیستی، در جایگاه ویزتور بدون مواجب، این شبکه ها را تبلیغ می کنند؟ دولت پس از دریافت احکام قضایی در رابطه با مسدود سازی این شبکه های ضداجتماعی، با چه پشتوانه‌ی فکری، در مقابل این احکام ایستاده است؟

انتظار می‌رفت که وزیر محترم پس از دریافت کارت زرد، متوجه ضرر و زیان‌های افزایش پهنای باند بدون ارائه‌ی پیوست های فرهنگی، امنیتی، اقتصادی و سیاسی بشود و با عزمی راسخ و روحیه ای جهادی، به دنبال انجام دستورات مقام معظم رهبری در باب فضای مجازی و راه اندازی سریع شبکه ملی اطلاعات برود؛ اما برخلاف انتظارات، وزیر محترم، در حاشیه گردهمایی سراسری مدیران پستی کشور اعلام کرد که «افزایش پهنای باند اینترنت، ادامه می یابد!» چنین واکنش‌های عجیبی، باعث می شود که انتظار داشته باشیم مجلس محترم شورای اسلامی، در قدم بعدی، نه کارت زردی دیگر برای وزیر ارتباطات، بلکه کارت قرمزی برای تفکرِ دشمن پسندِ حاکم بر وزارت ارتباطات کنار گذاشته باشد.